Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Ervaren]

ERVAREN, bijv. n. en bijw., ervarener, ervarenst, zijnde eigenlijk het verled. deelw. van het voorgaande w.w. ervaren. Bedreven, vele verkregene kennis bezittende: hij is een ervaren man. Van hier ervarenheid. Oul. vervaren.