[Eervergeten]
EERVERGETEN, bijv. n. en bijw., eervergetener, eervergetenst. Van eer en vergeten, zijnde het verled. deelw. van vergeten. Eervergeten is derhalve iemand, die zijne eer vergeten heeft: een eervergeten mensch, die om het behouden van zijne eer niets geeft. Zie Inleid. bl. 175.
Auteursrechtvrij