(24 november 1796)
Op den 24 november en de volgende daegen tot het eijnde deser maendt, smoorde het daegelijks tusschen dag en nagt zoodaenig dat men langs de straeten nouwelijks malkander konde onderscheijden, welke smoor het voorteeken was van den strengen winter die men tegemoed ziet, want hierop gevolgt is, dat er op den 1 december en de twee volgende daegen en nagten eene overgroote menigte sneeuw gevallen is, daerop volgende eenen sterken vorst, - fol. 383 - dusdaenig dat in den tijdt van eenige daegen alle waters onbevaerbaer wierden en de commercie der bargien gestremt lag.
Desen vorst was bij uijtnementheijd kout en op verscheijde daegen vermengelt met het vallen van veele sneeuw waerdoor den grond zeer hard bevrosen lag en men bij daege en bij nachte veele sleden zoo met bellen als andere langs de straeten saeg rijden. Het weder was seltsaem en op zommige daegen als men het doijweder als zeker aensaeg, was alles weder 's morgens bevrosen en dikwils zeer gladdig om gaen, welk weder aldus tot op den 18 december continueerde, tot 's morgens ten ses uren wanneer het nog vroos en op 't onvoorsiens eene soort van ijzel of ijsregen viel, die seffens op den harden grond vervroos en de straeten zoodaenig eene complete ijsbaen makte, dat men nauwelijks over dezelve konde gaen, zoo gladdig zijnde dat geene ouderlingen gehuegen diergelijcke gladdigheijd in hun leven geweten te hebben, zoodaenig dat hier veele - fol. 384 - ongelucken veroorsakt zijn en verscheijde persoonen in 't vallen armen en beenen gebroken zijn.
Deze gladdigheijd continueerde op heden den geheelen dag en tegens den avond veranderde het weder in regen, waerop een gewenscht doeijweder volgde, dusdaenig dat alle waters bevaerbaer wierden, dog op den 23 december wiert de menigte sneeuw die nog overal niet weg was, wederom met een fellen noordenwindt, gevolgt door het vallen van eene overgroote menigte sneeuw,