Merckenweerdigste voorvallen en daegelijcksche gevallen. Brugge 1793 en 1794
(1989)–Jozef van Walleghem–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 176]
| |
(8 februarij 1794)- fol. 298 - Op den 8 februarij is met de gewonelijcke ceremonie binnen de stadt Bergen geschiet de 803ste treckinge van de keijserlijcke en koninglijcke loterije; zijnde uijt het rad der fortune getrokken de nombers: 30, 5, 40, 16, 75. Door dese treckinge is er in 't comtoir van d'heer Van Eechoute in de Breijdelstraete door de nombers 5, 16, 75 eenen merkelijcken terne gevallen welcke nombers met bloemen verciert waeren. | |
(11 februarij 1794)Op den 11 februijarij wiert 's morgens de weduwe Bassele, wonende in de Beenhouwersstraete, in haer bedde doodt gevonden. Want dese langer dan naer gewoonte in haer bedde blijvende, wiert door haere dogter opgeropen die geene antwoort ontfangende met de grootste verwondering haere moeder doodt vond en welcke dus ongeluckig zonder eenige geestelijcke of tijdelijcke hulpe geduerende den nagt overleden was. | |
(18 februarij 1794)- fol. 299 - Op den 18 februarij vond sieur Govaert, makelaer, wonende langs de Langereije, des morgens opstaende zijne vrouw nevens zijne zijde doodt liggen zonder dat hij van dit truerig overlijden des nagts iets gewaer geworden hadde. Heden is eene andere vrouw wonende op 't BoogskenGa naar eind(1) op eene kaemer zoo subit als de voorgaende overleden. Dese meijnde in den naermiddag te verhuijsen naer eene andere kamer en de werklieden naer den noen komende om haere muebels te vertransporteeren vonden haer met groote verwondering voor haere vierstede doodt liggen. Nu passeeren der weijnig daegen zonder dat men hoort of dat d'eene ofte d'andere zeer subitelijk of rasselijk sterven, welcke toegeschreven wordt aen het smoorregenachtig weder dat nu zedert meer dan drij weken aenhout zonder dat men eenen droogen dag gewaer wordt. | |
(25 februarij 1794)- fol. 300 - Op den 25 februarij wiert wederom des morgens op zijn bedde doodt gevonden den knegt van d'heer Dethieu, cruijdenier, wonende langs de Langereije, zijnde genaemt Wijmelbeke, en die in hetzelve huijs lange jaeren als cruijdeniersknegt gedient heeft. Wanneer desen des morgens als naer gewoonte niet opstont riep men den zelven op, maer verwondert was men als men hem geene antwoorde hoorde geven en ongeluckig op zijn bedde doodt vond, voorseker geduerende den nagt gestorven zijnde zonder zig zelven te konnen helpen. Het smoorregenachtig weder houd nog geduerig aen, waerdoor men niet geheugt in lang de straeten zoodaenig vuijl en bemort te hebben weten liggen. |