|
| |
| |
| |
Brvylofs-gedicht Ter eeren Vanden Eervvaerden, Hooch-geleerden, Godt-saligen D. Pavlvs Colonivs Bedienaer des Godlicken Woorts binnen Leerdam, Met de Eerbare, Deuchden rijcke Ionck-vrouwe Catharina Lemans
ACh! wy beleven nu al sulcke droeve dagen,
Dat yder menschen-kint mach suchten ende clagen
Van wegen alle 't quaet, van wegen al 't verdiert,
Dat vele wert gehoort, en datmen vele siet.
De tyden loopen ons nu soo geweldich tegen,
Godt wederhoudt ons nu soo bijster sijnen segen,
Daer wil oock soo veel ramp noch naken onse deur,
Dat ons de reden schynt te roepen tot getreur:
Edoch als ick my keer, en sie aen d'ander zijde,
Soo dunckt my datmen oock mach vrolick zijn en blijde:
Want onder alle 't quaet, dat ons nu wedervaert,
Toont onse goede God noch sijnen goeden aert.
| |
| |
Dies ben ick soo gemoet, dat ick door mijn Gedichten
De vrienden tot vermaeck noch hebbe willen stichten,
En toonen met een woort, dat onse God gewis
Ons noch tot onser vreucht seer goedertierich is.
Hy is seer goedertier aen alle sijne wercken,
Gelijckmen kan verstaen en clarelick bemercken,
Wanneermen maer en let op alle 'tgroote goet,
Dat hy noch alle daegh aen sijne schepsels doet.
De Visschen inde zee, de Visschen der rivieren,
De Beesten op het droogh, en alle domme dieren
Geeft hy tot onderhoudt naer eysch van haeren staet,
Wat hun den buyck vervult tot datse zijn versaet.
De Boomen desgelijcks, de Bloemen, ende Cruijden;
En alle vrucht des velts die konnen ons beduyden,
Dat God is goedertier, en dat sijn goeden aert
Sich allesints aen hun gestadich openbaert.
Edoch wel aldermeest zijn Godes ingewanden
Ontsteken over 'twerck, en 'tmaecksel sijner handen,
Geschapen nae sijn beelt, gemaeckt nae sijnen wensch;
En dat is even selfs de redelicke mensch.
O mensch, onweerde mensch, wie kan te recht verhalen,
Al 'tgoet dat over u van boven komt dalen,
Gelijck als eenen dauw en regen over 'tcruyt,
En over al 'tgewas dat uyter aerden spruyt?
De beste menschen selfs die zijn hier 'tallen dagen
Niet weerdich dan den vloeck, en alderhande plagen,
Dan alderley verdriet, dan droefheyt ende pijn,
En dan hiernaemels oock in 't helsche vyer te zijn.
| |
| |
Maer des al niet te min Godt is den mensch gestadich,
Soo gunstich ende goet, soo vriend'lick en weldadich
Als of de mensche was een sonderlinge vrient,
Die van hem alle goet, en alle heyl verdient.
Het geestelicke goet dat ons komt toe te vloeyen,
Om daer door onse ziel te doen in Christo groeyen,
Is soo geweldich groot, dat in dit aerdsche dal
Noyt yemandt God genoech daer over prijsen sal.
God laet sijn goetheyt oock als een fonteyne springen
In't geven van dat goet, in't geven van die dingen,
Waer door ons lichaem wert gecleedet en gevoedt,
En waer door datmen hier ter weerelt leven moet.
Iae dat noch meerder is, hy komt ons oock te geven
Veel dingen diemen niet van nood' heeft om te leven,
Maer die door hare deucht en aengenamen smaeck
Ons wonder dienstich zijn tot wellust en vermaeck.
Dat dit de waerheyt is, kan ons genoech bewijsen
De tafel hier vervult met alderhande spijsen,
Die meer zijn dan genoech, die meer zijn dan't behoeft,
Om tot vermaeck te zijn volcomentlick getoeft.
En int bysonder oock toont God sich aen de menschen
Soo goedertier te zijn, dat hyse geeft haer wenschen,
Dat hy gantsch onverdient een kostelick cleynoodt,
En een gewenschten schat hun werpt in haeren schoot.
Dat dit waerachtich is, dunckt my genoeg te blijcken
By 'toordeel dat ghy selfs, ô Bruydegom, sult strijcken,
Indienje slechts erkent, dat ghy nae Godes raet,
En door zijn goetheyt zijt gebracht tot desen staet
| |
| |
Indienje slechts bekent, dat onse sondicheden
Verdienen dat God ons met voeten soude treden,
En dat wy souden zijn veracht en seer versmaet
Van wegen ons bedrijf, dat sijne ziele haet.
Ghy hebt dickmael bestaen in dees of gene hoecken
Met bidden en gesmeeck den grooten God te soecken
Om dese weerde Bruydt, en aengename mensch,
En siet, God heeft u nu gegeven uwen wensch,
O ghy geluckigh man, gesegent vanden Heere,
Die u te deser tyt gecroont heeft met een eere,
Die niet en is gemeyn aen yder weerdich man,
Die wel gelettert is, en oock wel preken kan,
Dus heeft de goede God hier in aen u bewesen,
Dat hy gantsch weerdich is, van u te zijn gepresen
Met een geraeckte ziel, met eenen blyden mont
Om dat die weerde Bruydt u is van hem vergont.
Ick hoeve dese Bruydt u niet seer aen te prijsen:
Haer deuchden sullen selfs hier na genoech bewijsen,
Dat sy gedreven wort van eenen goeden geest,
Die u sal konnen zijn tot een gestage feest.
Doet ghy maer uwen plicht, besteet al uwe sinnen,
Om haer (gelijckje moet) van herten te beminnen,
Als eene die met u soo krachtich is vereent,
Dat ghy met haer nu zyt een vleesch en een gebeent.
Ghy weet dat Godes woort oock aenwijst dese leere,
Dat yder man sijn wijf moet geven hare eere,
En dat de man oock moet betonen aen sijn wijf,
Dat sy hem is so lief gelijck sijn eygen lyf.
| |
| |
Als dit van u geschiedt, dan sult ghy haer bevinden
In aert gelijck te zijn de lieffelicke Hinden,
Gehoorsaem, en beleeft, lieftallich ende soet,
Tot uwen dienst bereydt; gelijckse wesen moet.
En ghy, o weerde Bruydt, gedenckt in al u leven,
Dat u de goede God heeft desen man gegeven,
Om u te zijn een troost, een schildt, een grooten loon
En op u weerdich hooft een heerelicke croon.
Gedenckt, dat God hem heeft eerstmael u toe gesonden
En dat ghy desen vriendt hebt ongesocht gevonden,
Als een verholen schat die diep in d'aerde light,
En die u is van zelfs gecomen in't gesight.
Men hoeft van desen man niet veel tot lof te spreken:
De deuchden diemen vindt in sijne ziele steken,
Die zijn genoech bekent; die zijn genoech verbreyt,
Al ist dat mijn Gedicht geen woort daer van en seyt
Wel ghy gewenschte Bruydt, ick meyne dat wy moeten
V voor een salich mensch aenschouwen en begroeten,
Om dat u desen schat, dit kostelick juweel
Van God geworden tot u bescheyden deel:
Houdt dan nu desen man in meerder eer en waerde,
Dan is 'talderbeste gout dat hier is op der aerde:
Draeght u soo tegens hem gelijck ick heb' verclaert,
Dat ghy u dragen sult door uwen goeden aert.
Nu dan, ghy jeuchdich paer, indien ghy't acht te wesen.
Een weldaet vanden Heer, wel weert te zijn gepresen,
Dat ghy malcander hebt genomen by der hant,
En nu vereenicht zijt door desen stalen bant
| |
| |
Soo gaet tot uwen God, en doet hem offeranden,
Die soete zijn van reuck, en op den altaer branden;
Gaet offert hem nu lof, en prijst nu synen naem,
Om dat u sijne hant dus heeft gevoeght te saem
Doet wyders uwen plicht, gelijck de God der Goden
Aen d'Echte lieden heeft in sijne Wet geboden:
Soo sal hy met u zijn in alles watje doet,
En soo en sal u noyt ontbreken eenich goet.
God sal den segen wis ter rechter tyt gebieden
Te comen over u als over alle lieden,
Die hem op sijn gebodt altoos ten dienste staen,
En die met rechten ernst in sijne wegen gaen.
Hy sal den segen staech all' avont ende mergen
Doen vallen als den dauw, die viel op Zions bergen,
Die daer den wasdom gaf aen alle 'tgroene gras;
En oock aen alles wat een vrucht der aerden was.
Och! siet dat ghy wel meest meucht voelen en bevinden
Dat ghy gemeynschap hebt met Christo, den Beminden,
En laet wel aldermeest zijn uwes herten lust,
Dat ghy den Soone Gods omhelset ende kust.
Want oock het meeste soet dat jonge lien genieten,
Komt als een water-stroom seer snel voorby te schieten:
Het is gelijck den roock die haestelick verdwijnt,
En soo veel niet en is gelijckse somtijts schijnt.
Maer alsmen sich oprecht in Christo kan verlusten,
Dan is de ziel in staet om eeuwichlick te rusten,
Dan heeftmen inden geest soodanich eenen smaeck,
Waer doormen naderhant noch heeft een groot vermaeck.
| |
| |
Och of ick nu yet mocht met wenschen voor u crijgen!
Mijn ziele sou terstont tot inden Hemel stijgen,
En wenschen datje wiert met zegen overstort
Soo seer als eenich mensch hier op der aerden wort.
Maer nu, den zegen Godts en hanght niet aen ons wenschen
God segent dien hy wil, hy segent alle menschen,
Die sijne vrienden zijn, en zijnen willen doen,
Wanneerse zijn met hem gecomen tot versoen.
Doch even wel ick wensch, dat ghy door dit u trouwen
Den zegen hebben meucht om Godes huys te bouwen,
En dat dien cleynen hoop, die sich tot Godt bekeert
En in den Hemel komt, door u mach zijn vermeert,
Ick wensche, datje meucht bevinden allerwegen,
Dat God u gunstich is en vaderlick genegen,
Dat ghy aen lijf en ziel in alle dingen meucht
Altoos voorspoedich zijn tot inde volle vreucht.
Ick wensche tot besluyt, dat uwe Ouders meugen
Van herten zijn verblijdt en sich in u verheugen,
Door't hooren ende sien van uwen goeden spoet,
En van dat Godes heyl u allerweegh ontmoet.
O goedertieren God, o Wesen aller wesen,
Vervult doch dit gewensch, op dat wy oock in desen
Vw' goetheyt mogen zien, en alsoo des te meer
Bekennen dat ghy zijt een goedertieren Heer.
|
|
Auteursrechtvrij