De laatste stad

[p. 55]

Ultima thule

In een streek waarvan een enkeling
de taal nog spreekt, schuilen we op de
grens van oceaan en land tegen het weer.

Onder handbereik een huiverende meeuw
die nauwelijks nog bedelt om brood. De zon
breekt grauw door, ik richt me vlug op,

kies als statief een droogvallende rots
- na vijf tellen de klik, 1/60 op de gok.
‘Met de dood en jou aan de picknick’:

onderschrift dat klinkt als een klok.

[p. 56]

Rome 1991

[p. 57]

Rome 1991

[p. 58]

Rome 1991