Zuidwal

[p. 49]

Misantroop

In de dwaalhutten van herinnering
Die ooit toekomst waren, schuilt
Onder zijn breedgerande hoed
Van wantrouwen, de mensenschuwe

Zijn inkt vloeit uit op het
Schamele papier, dat krult aan
Hoeken en bolt op plekken van
Tedere aanraking, voorzichtig

Twijfelt hij in zijn verfhuid
Want op die plaats neergezet
Rookt de tijd in dode bladeren
En baat het talloos schimpen niet