Zuidwal

[p. 33]

Adiós pampa mía

In dagen legt zich het hoofd
Deemoedig treurt het in wind
Zon is schele hoofdpijn
Dorst een schraal vertrouwen

Wachtend op de dans leunt
De zonnehoed tegen binnenhand
Droogte smaakt naar aguardiente
Haar schouders dwingen ogen

Zijn laars die aarzelend het
Hout raakt, op geurhoogte likt
Haar tong, leest hij het zand
Rond haar voeten, dicht haar toe.