Laatste verzen

[p. 14]

In Memoriam Mevr. H.-Pr.

'k Heb bij Uw sterven niet geschreid,
Het was de tijd,
Voor u om heen te gaan,
Maar 't weten, dat gij niet meer zijt
Doet toch weemoedig aan.

Ik heb uw stil gelaat bestaard,
Van 't geen gij waart
Den dooden, leegen vorm,
Dien gij gelaten hebt op aard
Ten prooi aan made en worm.

Ik weende niet toen ik u zag,
Hetgeen daar lag,
Het scheen zoo ver en vreemd,
En 'k wist nog niet dien eersten dag
De leegheid dezer leemt.

Maar 'k weet, dat ik u missen zal
In 't klein getal
Der vrienden, die ik vond,
Het was zoo'n oude vriendschap al,
Die tusschen ons bestond.

[p. 15]

 

 

 

En nu ik in de droefenis

 

Om uw gemis

 

Den weemoed wedervind,

 

Dat mij in u ontvallen is

 

Eén, die mij kende als kind...

 

 

 

Heb ik heel even zacht geschreid,

 

Het was de tijd,

 

Voor u om heen te gaan -

 

Maar, ach! dat gij gestorven zijt

 

Doet wèl weemoedig aan.