Jaap en Gerdientje. Deel 4. Tussen bos en boerderij

[p. 75]

21. Arme Puk.

Vader, Moeder en Gijs zaten juist thee te drinken.

'Waar zijn die eieren dan?' vroeg Vader verwonderd.

'Hier, Vader!' zei Jaap. Hij wees op de buik van Puk.

En hij vertelde, wat hij gezien had.

Hij had er een kleur van.

De andere kinderen waren ook binnen gekomen. Ze stonden in een kring om de hond heen. En Puk keek ze allemaal vriendelijk aan, met zijn kop een beetje scheef. Net, alsof hij zeggen wou: 'Heb ik jullie niet aardig gefopt?'....

'Nu begrijp ik ook, waar die twee eieren van Opa gebleven zijn!' riep Gerdientje. 'Die heeft hij natuurlijk óók opgegeten!'....

'Ja,' zei Jaap. 'En weet je, wat ik óók begrijp?... Waarom hij zijn eten niet lustte! Hij heeft natuurlijk liever eieren!



Hè, lelijke lekkerbek?'....

'Waf!' zei Puk. En hij likte om zijn bek met zijn lange rode tong.

'Natuurlijk, eieren zijn veel lekkerder!' betekende dat.

[p. 76]

De kinderen moesten er om lachen. Maar de grote mensen lachten nièt. Die keken heel ernstig. Want het was een naar geval, dat Puk niet te vertrouwen was.

De eieren waren duur. Veel te duur, om ze door de hond te laten opeten. Maar wat moest je er aan doen?.... Het hok afsluiten?.... Dat ging niet, want de kippen moesten in en uit kunnen.

'Wij moeten de hond vastleggen,' meende Vader.

'Dag en nacht aan de ketting?' vroeg Moeder. 'Dat is ook naar voor zo'n dier!'....

'Er zit toch niets anders op,' zei Vader. 'Of we moeten hem weggeven.'

Jaap schrok er van.

'Och nee, Vader,' zei hij. 'Ik wil Puk zo graag houden!'

En Gijs zei: 'Wie wil een hond hebben, die eieren eet?.... Weet je nog van die hond van boer Jansen?.... Die hond stal ook eieren en het was hem niet meer af te leren. Toen heeft Jansen hem verkocht. Maar bij zijn nieuwe baas was ook geen ei veilig. En toen heeft die hem doodgeschoten.... Het was het enige, wat er op zat.'

'Dóódgeschoten?' vroeg Jaap verschrikt. Hij rilde er van en keek vol medelijden naar Puk. Hij kreeg tranen in zijn ogen.

'Stil maar,' zei Vader. 'Dat zal met Puk

[p. 77]

niet gebeuren, hoor Jaap! Misschien kunnen we het hem nog wel afleren. Hoe komt hij toch aan die rare gewoonte?'....

'Van die kievitseieren zeker!' riep Polleke. 'Toen heeft hij geleerd, dat eieren lekker zijn!'

'Je hebt gelijk,' zei Vader. 'Maar nu willen wij hem leren, dat hij ze tòch niet op mag eten, al zijn ze nòg zo lekker. Zijn er nog eieren in het hok, Jaap?'

'Nog twee, Vader.'

'Haal ze dan eens gauw!'

Jaap holde weg en was in een wip terug. Vader nam een ei en hield het Puk voor. Maar toen de hond toehapte, gaf Vader hem een flinke klap op zijn kop. Puk stoof jankend in de hoek van de kamer.

Vader hield hem het ei wéér voor. Maar Puk vertrouwde hem niet meer. Hij keek wel begerig naar het ei, maar hij durfde niet meer toe te happen.

'Zó leert hij het toch niet af,' zei Gijs. 'Leg het ei maar eens op de vloer....'

Vader deed het. En toen hij zich omdraaide, schoot Puk al toe en wou het ei ophappen. Jaap joeg hem nog net op tijd weg.

'Zó leert hij het nooit!' zei oude Gijs. 'Maar ik weet misschien wel iets beters.'