Jaap en Gerdientje. Deel 4. Tussen bos en boerderij

[p. 54]

15. Verzoening.

Maar hoor, daar komen voetstappen de gang in. Die doen zo vreemd!.... Tik-bons, tik-bons, gaat het. En dan wordt er zacht aan de deur geklopt.

'Binnen!' roept de meester.

En wie komt daar het lokaal in?.... Polleke!

'Wel Polleke,' zegt de meester, 'kom je nog eens terug? Wat is er, jongen?'....

Ja, hoe moet Polleke dat nu zeggen?... Hij kijkt naar de meester.... Hij draait verlegen met zijn stok....

'Wil je ook een poosje schoolblijven?' vraagt de meester.

'Nee Meester,' lacht Polleke.

'Nou, wat is er dan?'....

'Meester,' vraagt Polleke, 'mag Gerrit naar huis gaan?'....

'Waarom vraag je dat?' zegt Meester verwonderd.

'Hij kon het niet zo erg helpen,' zegt Polleke. 'Hij had zoveel knikkers verloren, Meester!.... En wij zijn geen van allen meer boos op hem. Jaap niet en ik niet en de andere jongens ook niet....'

[p. 55]

De meester legt zijn hand op Pollekes schouder.

'Je bent een beste jongen,' zegt hij vriendelijk. 'Nou, dan vind ik het goed. Hóór je dat, Gerrit?.... Je mag gaan, omdat Polleke het vraagt. Dag jongens.'

'Dag Meester,' zegt Polleke blij en hij hinkt naar de deur.

Gerrit loopt achter hem aan. Maar hij zegt niets. Gerrit kàn niets zeggen. Hij snikt. Hij schaamt zich zo diep....

Op de gang zegt Polleke: 'Zeg Gerrit, hoor eens!.... Die tien knikkers hè, die ik je geleend heb?.... Die hoef ik niet terug, hoor! Ik heb er toch nog genoeg....'

En nòg zegt Gerrit niets. Hij rent de gang uit, hij springt de stoep af, hij holt Jaap en Gerdientje haast omver.

Maar de volgende morgen is hij al vroeg bij school en hij drukt Polleke een grote sinaasappel in de hand.

'Voor jou,' zegt hij. 'Omdat je niet boos op mij bent.'

En in het speelkwartier knikkeren ze weer samen.

En Gerrit verliest ook weer een paar.

Maar nu lacht hij er om....