Vaderlandsche liederen, voor het genootschap van wapenhandel te Leyden (4 delen)
(1784-1785)–Pieter Vreede–
Auteursrechtvrij
[pagina G7r]
| |
[pagina G7v]
| |
Vloek toch die pesten,
Die zich van 's Landmans bloed
En arbeid mesten;
Wier hart de muitzucht voed.
Het waep'nen raden ze af,
Om U den ijs'ren staf
Der Heerschzucht te doen kusschen;
Den moed, dien God U gaf,
In U te blusschen. -
* * *
Neen, brave Boeren!
Wilt, even eens als wij,
De wapens voeten,
Tot schrik der Dwing'landij!
Ofschoon een onverlaet,
't Zij hij ten Preêkstoel staet,
Of Rechthuize is gezeten,
De waep'ning U ontraed,
Volgt uw geweten! -
| |
[pagina H1r]
| |
Waerom, mijn Vrinden!
Zou men dien waren moed
Bij U niet vinden,
Die thans den sleed'ling voed?
Gij zijt, zoo wel als wij,
ô Landliên! immers vrij,
En wilt geen slaven wezen?
ô, 't Juk der Tierannij
Is zoo te vreezen: -
* * *
't Is niet uit weelde,
Maer door den hoogsten nood,
Dat men 't beveelde,
En U de Wapens bond.
Volgt willig toch die wet:
Ze is door den Staet gezet,
Daer 's Keizers troepen nad'ren!
Noch eens: volgt toch de wet
Van onze Vad'ren! -
| |
[pagina H1v]
| |
Duizend Barbaren,
Met oogen, norsch en straf,
En woeste hairen;
Die trekken op ons af. -
ô Die hen slechts eens zag!
Noch heden aen den dag
Zou hij den Snaphaen grijpen,
En, tot een' wissen slag,
De Sabel slijpen.
* * *
Gij, Dorpsche Vrouwen!
Wilt, uit bekommering,
Geen Mans weêrhou'en
Van wapenoeffening:
Geest hun, met eigen hand,
Voor U, en 't Vaderland,
De wapens in de vuisten;
Dan beeft elk Dwingeland
Voor Boeren knuisten.
| |
[pagina H2r]
| |
Koomt, brave Boeren!
Wilt even eens als wij,
De wapens voeren,
Tot schrik der Dwing'landij!
Koomt dat elks ijver brand,
Uw sterk gespierde hand
Is best geschikt tot strijden.
Een trotsche Dwingeland
Is niet te lijden. -
C.J. LONCQ.
|
|