|
| |
| |
| |
De stem van 't vaderland.
Wijs: o Donk're Nacht, die duizend dagen.
Ons Land eischt de eersten onzer plichten
Voor zich, voor zich alleen:
Wat we immer denken, en verrichten,
Waar 't Vaderland zijn stem laat hooren,
Zoo ooit de nood het prang',
Sluite ieder Burger hart en ooren
Voor die van 't Zelfbelang!
Voor die van 't Zelfbelang!
| |
| |
Zoo Nederland eens hadt te bukken
Voor uitlandsch Krijgsgeweld;
Of Heerschzucht, heet op onderdrukken,
't Hieldt in den boei gekneld:
Zou, zoo door zulke vloekgedrochten
Ons heil werdt aangerand,
Een Burger schromen, wacht en tochten
Te doen, voor 't Vaderland?
Te doen, voor 't Vaderland?
Neen; zucht voor huis, noch eigendommen,
Verwekk' hem zorg of smart!
's Land noodkreet doe die zucht verstommen,
En treffe alleen zijn hart!
Ook dan moet Huwlijksliesde zwichten:
Ja, de inspraak der Natuur
Verliez' het zelfs bij burger-plichten,
| |
| |
Wie kon zijn have veilig wanen;
Wat waar 'er toch, dan bitt're tranen,
Aan Gade en Kroost bereid;
Wanneer, door vreemde Heerschappije,
's Lands welzijn werdt gedrukt,
Of, onder 't juk der Dwing'landije,
Eer, eer gemakken en vermaken,
Belangloos, om zijn Land, verzaken,
Op 't roeren van de trom:
Eer uit den arm van Gade en Kind'ren,
Onbuigbaar, zich ontslaan;
Dan dat ons 't medelij zou hind'ren,
Ons Land ten dienst te staan!
Ons Land ten dienst te staan.
| |
| |
Ja; eer, met moed, in 't harnasch sterven,
Dan, door uitheemsch Geweld,
Of Dwing'land binnens-lands, te derven;
Waar zich ons hart op stelt;
Dan teêrbeminnende Echtgenooten
En onze dierb're Huwlijks-loten
Herdenken wij den moed der Vad'ren!
Wat vuur ontstak hun borst?
's Lands nood ontgloeide hart en ad'ren,
Toen Phlips hen dwingen dorst.
Toen zag men elk te wapen spoeijen:
Elk Burger werdt Soldaat.
Dus brak men Spanjens ijz'ren boeijen,
En stichtte een' vrijen Staat.
En stichtte een' vrijen Staat.
| |
| |
Herdenken wij de deugd dier Helden,
Brittanjes Dwing'land palen stelden,
Zij waren Burgers, en niets anders,
Die, door 's Lands leed gespoord,
Met kragt, de Britsche leger standers
En zoudt Ge min, dan zij, verrichten,
Tot heil van 't Algemeen?
Zoudt Gij te kort doen aan uw plichten?
Neen; Heldendrom, o neen!
Waar 't Vaderland zijn stem laat hooren,
Zoo ooit de nood het prang',
Sluite ieder Burger hart en ooren
Voor die van 't Zelfbelang!
Voor die van 't Zelfbelang!
|
|
Auteursrechtvrij