't Raapt al kogels

‘t Raapt al kogels

De vorsten spelen 't hooge spel,
‘t Volkerenmoordende, roovende spel.

Waar 't kamp gekozen is, wordt al
Wat oogst beloofde
Groen weggemaaid;
't Hinderlaagbiedende struikgewas,
En 't breed gekruinde hout geveld;
Bloemrijke villaas en nijvere hoeven geslecht;
En vóor den oorlog
Is reeds het schoone land geschonden,
Natuur verkracht.

Dan woedt de krijg op 't leeg gevluchte land.
Volken, in vrede wedijverend,
Vrienden door kunst en verstand,
- Vrienden wêer na de bedwelming, -
Storten, waanzinnigen,
Opgezweept en verdwaasd
Door heerschersgeweld en bedrog,
Elkander op ’t lijf.
Trompetten en trommen verdoven 't gevoel;
De glorie, vuige deern,
Meestbiedenden, meestbloedoffrenden veil,
Viert de beestlijke tochten.
Uit bloedroes en kruidwalm ontwakend
Heet éen de verwinnaar!

Versplinterd
Ligt het vernuftige moordtuig;
Des vredes werk verwoest; verminkt
De duizenden;
Wee! wee! wee! over der duizenden
Kindren en ouders.

En ginds raapt, welbewaakt,
Het keizerskind van 't slagveld
Wat kogels spelend op,
En lacht.

C. Vosmaer.