De briefwisseling Vosmaer-Perk

[3. 10 Maart 1878]

3. 10 Maart 1878. Brief van Perk aan Vosmaer. Dubbel velletje, met hoofdje als 1 A, alle vier kantjes beschreven met klein verzorgd schrift. - Vosmaerarchief.
Klad van deze brief, met nogal afwijkende tekst, in het Perkarchief.

Hoog geachte heer!

't Was met een kloppend hart, dat ik op eenig bericht uit den Haag wachtte. Den dichter der ‘Vogels’ zal dat niet kunnen bevreemden, omdat waarschijnlijk het zelfde gevoel ieder bezielt, die 't voor de eerste maal waagt eenige versregels in de wereld te zenden. Ook zal het u natuurlijk voorkomen dat het opsturen van gindsche onbekookte regelen door strijd

[p. 19]

werd voorafgegaan.

Het besluit werd genomen in een roes van opgewondenheid, toen ik meende iets goeds door die inzending te kunnen bewerken.

Nog geloof ik aan de macht van het woord en ‘wie weet, fluisterde ik mijzelve toe, of bij een enkelen lezer van den Spectator, nadat hij je vers heeft gelezen, niet den lust ontstaat iets bij te dragen tot eene zoo echt vaderlandsche onderneming als de Noord Pool-expeditie.’ Een enkele vertrouwde vriend was in 't geheim van wat ik deed.

Nu ben ik mij wel bewust, dat de Spectator niet de plaats is voor eerstelingen maar ik moet u rondweg bekennen, dat het denkbeeld van onder zoo'n patronaat en in zulk gezelschap de wereld in te komen mijne ijdelheid op het gevoeligst streelde.

Ik wist wel dat de redactie aan die would-be Elegie zou kunnen bemerken, dat de schrijver ervan voor 't eerst van zijn leven had beproefd dactylen te maken, maar voor geen geld wilde ik dat vermoeden versterken en ik verzond het vers met eenige lang niet nederige regeltjes er achter op.

't Zweefde mij voor de ziel, dat er veel aan haperde - reden waarom ik verzocht ongenoemd te blijven - maar toch hield ik 't metrum voor goed en niet geheel en al uit overmaat van zelfvertrouwen.

In eene prosodie las ik dat een hexameter bestond uit zes dactylen van welke de eerste vier ook spondaeën zijn ‘kunnen’ Over de Pentameter stond er iets dergelijks In de caesuur heb ik Göthe's elegien gevolgd doch somwijlen geheel op mijn onontwikkeld gehoor gesteund.

Wel had ik gezien dat nu en dan spondaeën gebezigd werden maar dan dacht ik altijd ‘hoe en waarom doen ze 't toch?’ Als antwoord meende ik te mogen aanmerken: om door de maat aan te duiden waar men ten gerieve van den nadruk wat meer adem moest gebruiken. Nu; ik bruischte zoo wat en heb ('t geen me mislukt is) altijd in dactylen willen spreken. Zoodoende was ik goed op weg - naar ik nu merk - om de mooie Hexameter door te groote regelmaat aan den vervelenden stap van den alexandrijn te gaan wennen.

't Komt me in de hoogste mate juist voor dat u vies werd van den poespas.

[p. 20]

Ook dat gerekte heeft me tegen de borst gestooten, maar als ik aan 't knippen wilde gaan dan ging het mij met kinderachtig verdriet aan 't hart dat een of ander woord, beeld of eene geheele zinsneê moest weg vallen. Ik heb nog niet geleerd koelbloedig mijn eigen kinderen te vermoorden en dat is welbeschouwd jammer. 't Is voor me te hopen dat de tijd daarin het zijne zal doen.

't Is me een les geweest - dat inzenden - om me nooit weder op glad ijs te wagen, waardoor ik me zoo deerlijk zou bezeeren als nu is gebeurd.

Thans ook begrijp ik dat het me niet is gegund iets voor de onderneming te doen, die ik zoo dolgraag zag lukken. Ik hoop dat mijn zwakke poging zal blijken gemist te kunnen zijn.

Hartelijk bedank ik de redactie van den Spectator voor het niet aannemen.

'k Meen dat ze mij daardoor een dienst bewees, grooter dan wanneer ik door hare bemiddelling mijn zinnetjes in drukletters las om me later wellicht dood te schamen over iets zóó onrijps.

Even groot als mijne dankbaarheid is mijn spijt over mijne onbezonnenheid, door welke ik haar de moeite veroorzaakte met een gedrochtje kennis te maken, dat wel uit liefde geboren is maar dat niettemin machtig hinderlijk voor den goeden smaak zou zijn indien 't bestaan bleef.

U, geachte heer! dank ik voor de terechtwijzingen waarmee ik mijn voordeel hoop te doen; maar meer nog voor de vriendelijke wijze waarop u mij behandelde, en de instemming met onderwerp en sommige vergelijkingen.

Dubbel dankbaar ben ik u omdat het mij in mijnen kring geheel aan onbevooroordeelde kritiek ontbreekt - hoe zou ik anders u hebben durven lastig vallen met dat onvoldragen productje? -

In de hoop dat u mij de inbeelding niet te hoog zult toerekenen en dat uwe ergernis over den zotten versbouw zich zal hebben gelegd bid ik u mij te gelooven als

hoogachtend

uw

u steeds te dienen bereide

J Perk

11 Maart 1878.