Aran en Titus, of wraek en weerwraek

[p. 3]

Opdracht,
Aen d' Ernfest en Hoog-geleerden Heere Kaspar van Baerle,
Professor der Filosofie in de doorluchtige Schoole der vermaerde Koop-stadt Amsterdam.

DOORLUCHTIGE MAN,

Wy noemen U.E. door de mond van alle gesonde oordeelen, met de by-name van Doorluchtig, selfs met de Poët,

Die als een Sophokles t' Athéen,
Geboost met hoog gekurkte laerzen,
Op 't Duytsche Treur-tooneel komt treên,
Daer d'Echo van sijn goude Vaerzen
Het hardste hard soo murruw maekt,
Dat 't oog een beek van tranen braekt.

Met dien hoogdravende Poët, daer hy seyd:

Doorluchtige van BAERLE,
Ghy kostelyke paerle,
Aen Amstels Wapen-kroon.

Wy offeren op 't Autaer van U.E. onpartijdige oordeel onse eersteling ARAN en TITUS, of Wraek en Weerwraek, onse misgeboorte, of, om recht te noemen, onse Wanschepsel, beswachtelt met de soo ware als oude spreuck:

Wacht u voor die geen die van God getekent is.

Op hoop, dat onse schrik-dier d'oogen van U.E. verstand, so verschricken en mishagen sal, dat gy het de stralen uwer

[p. 4]

gunst sult weygeren, en so 't U.E. soo mishaegt, so sullen wy door sulk een mishagen, ons niet meer met het ranke en roereloose schip van onse vermetelheyt, in de grondeloose zee der heylige Poëzy begeven, om niet, door de bulderende stroomen der Lasteraren, in de gevaerlyke klippen der algemeene oordeelen te vervallen, want soo onmogelyk als 't een Vorst al de werelt wel te beheerschen is, ja onmogelyker, is 't een pen alle oordeelen te behagen. Maer ik twystel aen U.E. mishagen, overmits de grootste verstanden vaek de nieuwsgierigste, van ogen syn; en by wylen starren op schepselen die Natuer de gevoegelyke maet der ledematen, en juyste hoogselen en diepselen van hare vormen, heeft geweygert; 't zy dat zy 'er wonders, of de volmaekte ommetrek van hunne eygen leest in speuren; want de Son blinkt noit klaerder dan in de omhelsinge der Wolken; dies gelyk is de volmaektheyd noit volmaekter dan in de versellinge der mismaekte. 't Zy hierom, often minsten om de Geesten te spannen, als de herstenen afgeslooft zyn, van de hoogte der Hemelen te meten, de diepten der Zeên te omvademen, de Nature te ontleden van besielte dingen, de Poëzy, het Goddelrijkste van alle, op vaste voeten te setten. Heeft U.E. sodanigen mishagen.

So acht ons eersteling 't getal der lastermonden,
Als d'ongenaekb're Maen het bassen van de honden.

Doorluchtige Man; ontfang onse Wan-schepsel op sulk een wijse alsse U.E. geoftert wordt; soo blyf ick

In Amsterdam, den 22. van Wijnmaent, 1641.

Uwer E. aller onderdanigste leerling,

JAN VOS.