Minne-plicht ende kuysheyts-kamp


Stem. Fortuyn eylaes bedroeft. VOogdesse van my n ziel, wel eertyts deed ghy myn, De blygeestigste mensch vant gansche aertryck syn, Als ghy u oogjes sloech soo vrindelyck op my, Hoe weynich docht ick doe op u verradery. Als u bevallicheyt die ick soo waerdich prees, My dese eer aen deed, en dat ghy myn bewees, De meeste vrientschap, die myn overwonne ziel,
[pagina 193]
Genooten heeft van u, die myn soo wel beviel: Doen lachtent al met myn, maer nu dat ick bevin, V dreutsche moedicheyt, en u verkeerde min, Nu weent het al (eylaes) Ja selfs het pluym gediert, Dat treurt om myn verlies en droevich tiereliert. VVat vordel kent u syn dat ghy dus blyft gestoort? Niet anders waerde schoon, dan dat ghy die vermoort, Die u van herten mint, en altoos minnen sal. Doch soo ghy myn verlaet soo vordert ghy myn val: Soo rooft ghy myn Joffrou! dees tytelycke vreucht, VVant sonder u k' ben niet: doch u gekroonde deucht, VVaer op ick myn vertrou, en stelt al in u macht, Myn doot en en leven ick van u genae verwacht. Dus Echo die myn stem dus nae bootst in dit wout,
[pagina 194]
Nu voor de laeste dienst dit altemael onthout, Als myn godin hier comt, secht haer van woort tot woort, Al dese droeve klacht die ghy hier hebt gehoort. Hoe ghy myn meerder haet, Hoe ick u min verlaet.