Minne-plicht ende kuysheyts-kamp

Als mede verscheyden aardighe en geestige nieuwe liedekens en sonnetten

[p. 184]

Stem. De stille nacht genaeckt.

VRaecht Venus ghy godin,

Niet selver nae de min,

Die syt der minne voeder?

De schalcke Cupido,

Meynt ghy is veel te bloo,

En vreest syn lieve moeder.

Neen t' boefjes gayle lust,

Moet al soo wel geblust,

Syn inde hooge steeden,

Als in het laech ge moet,

Te meer verwinning doet,

Hy in geachte leeden.

[p. 185]

 

Een hooch verheeven staet,

 

Hy soo wel onder gaet,

 

En weet dat sy behoeven,

 

De dorsticheyt van min,

 

Die hy haer blaset in,

 

En schencktse eens te proeven.

 

 

 

De dartele Nymphe licht,

 

Die t' vierich aengesicht,

 

Dees goude sons verschuylen,

 

Achter de schadu milt,

 

Vant bruyne bossen wilt,

 

Staeg om de minne pruylen.

 

 

 

De harder in het velt,

 

VVeet van syn soet gewelt,

 

Soo wel als elck te spreeken,

 

De harderinne bly,

[p. 186]

 

Dencken vast weeten wy,

 

Syn lodderlycke treeken.

 

 

 

Met vrolyckheytjes soet,

 

Hy jder een vol doet:

 

Doch naer veel guyere vlagen,

 

Belooft hy veel genot,

 

Of meent ghy dat hy spot,

 

In schyn van min te dragen?

FINIS.