Minne-plicht ende kuysheyts-kamp

Als mede verscheyden aardighe en geestige nieuwe liedekens en sonnetten

[p. 134]

VVyse. Amarilitge myn vriendin.

CAartje wat heefter u hartje verlept,

Dat het vermaeck in treuricheydt schept?

En altoos even benepen verdort,

Ghelyck een bloemke dat douwetje schort.

Crielt het van vryers niet omje deur?

Meugje niet gaen te kust ente keur?

En doeje niet branden, niet blaecken, niet braan,

Al waer 't u op lust een lonckje te slaan.

Anders en speelt het windetje niet,

Op else tackjes en leuterich riet;

Als lustichjes, lustichjes, lustichjes gaat,

Het watertje daer 't aen walletjen slaat.

[p. 135]

 

Siet d'open hartige bloemetjes staen:

 

Die u tot alle blygeesticheyt raen.

 

Selfs 't sonnetge wenst u beeter te moe,

 

En wer pt u een vriendelyck oogeleyn toe.

 

 

 

Maer soo sy niet keunen door al hun vermaen,

 

Steecken met vreucht u sinnetjen aen:

 

Soo sulje aenschreyen, maecke de bron,

 

De boomen, de blomen, de suyvere Son.

 

 

 

Hooft.