Minne-plicht ende kuysheyts-kamp

Als mede verscheyden aardighe en geestige nieuwe liedekens en sonnetten

[p. 124]

Aubade.
Esprits qui souspirez.

VErmoghen ooghen schoon afgoden van myn sinnen,

Van wien ick daeghlyck eer die Goddelycke schyn:

Ghy ligghet sorgheloos in diepen slaep van binnen,

Daer ick hier buyten vast om uwent wil verd wyn.

Vermaght dan uw ghemoet, dat ghy die ghaat bederven

Die voor uw schoonheyt staech soo menich ofler doet
Van suchten en gheween? soo komt en siet my sterven,
Ach schoon maer wreede Ziel, en uwe lust voldoet.

Ick sie door t' claere glas uw' ooghen licht te deghen

En glinst erend' ghelaet, dat om myn quynen lacht,
En streelt sich soo het schynt om d' overhant verkreghen
Op myn verwonnen siel, die ghy te weynich acht.

Twee dinghen even groot kan ick in uw bemercken

Daer in men uws ghelyck ter werelt noyt en vondt:

[p. 125]

 

Dat is uw schoon ghelaet, en uwe wreede wercken,

 

Die niemant oyt soo wel als ick alleen verstondt.

 

 

 

Uw schoonheyt kan soo veel door haer waerdy verwerven

 

Dat ick om uw ghemoet, en wreetheyt te versaen

 

Myn eyghen leven wil om uwent wille derven.

 

Stoot open eens het glas, en siet het schouw-spel aen.

 

 

 

Kost t' lichaem syn soo hooch als is het hardt ghedreven,

 

Ick stond terstond by u, en niet hier op de straet.

 

Doet open eens uw deur Goddinne van myn leven,

 

Om t' offren in uw' schoot myn siel daer ghy nae staet.

 

 

 

Off anders sult ghy licht in uw betraende stoepen,

 

Des ochtents voor uwe deur myn doode lichaem sien,

 

En myn verdoolde Ziel sal daeghlyckx comen roepen,

 

En he yschenwraeck op u, die ghyniet sult ontvlien.

 

 

 

L. Reael.