Zang, tot uitgeleide, aan mijnen braaven, geleerden en hooggeachten vriend J. Scharp

nog onlangs verdienstevollen prediker bij de hervormde gemeente te Rotterdam, thans naar Loga in Oostvriesland beroepen, en zich derwaards begevende

[p. 3]

Zang tot uitgeleide.

Zoo vertrekt Gij dan, mijn Vriend!

Met een helder wezen,

Naar een ander Land, dat God

U heeft aangeweezen!

Kon de Muse nu den weg,

U voorwandlend baanen! -

Kon zij! --- Maar zij weet niet: hoe; ---

Met gejuich? .. of traanen? -

Moet zij niet, aan Rotte's stroom,

Bij den treur-boom klagen?! -

Niet, aan d'oever van den Eems,

Mijrthe-kransen dragen?! -

Galmen, in het Zuiden, niet

Klagten teed'rer vrinden,

Met veel-duisendvuldig Ach,

Voor hunn' Welbeminden?! -

[p. 4]

 

Juicht, in 't Noorden, niet een Schaar

 

Luid: ,Wij triumfeeren! -

 

Zeg'nen wij Hem, die daar komt

 

In den naam des Heeren!'-

 

 

 

Weent, gij Vroomen! die den Man

 

Van verhev'ne zeden

 

Waereldlijk veröordeeld ziet:

 

Ach! gij weent met reden! -

 

 

 

Neen; die Paulus-leer-stem klinkt

 

Niet meer door de Chooren,

 

Waar ge u drongt, om, uit zijn' geest.

 

Lessen Gods hooren; -

 

 

 

Niet meer moogt ge, bij dien tolk,

 

's Eeuw'gen woord beschouwen,

 

Dat Hij zelf eerst hemelsch voelt,

 

Eer Hij 't gaat ontvouwen; -

 

 

 

Niet meer, - als het Nieuwe licht

 

Blilsemt, schokt, --- beledigt, -

 

Juichen, als Hij Jesus leer,

 

Met triumf, verdedigt; -

 

 

 

Niet meer van dien Zendling Gods

 

Troostvol wederkeeren,

 

Als Hij ziels-genoegens spreidt,

 

In zijn Hemel-leeren: -

 

 

[p. 5]

 

Doch zijn nagedachtenis

 

Zal, bij ed'le smarten,

 

Onbepaald-gezegend zijn,

 

In uw Aller harten. -

 

 

 

Loga! juich: - daar komt de Man

 

Van verhev'ne zeden,

 

Waereldsch hier te veel, - tot U:

 

O! gij juicht met reden.

 

 

 

Vriendlijk, als een heldre dag,

 

Zal Hij U verschijnen; -

 

Moedig, als geleidden Hem

 

Sterke Serafijnen.

 

 

 

Waarheid zult ge, uit zijnen mond,

 

Ongebogen, hooren;

 

En, in all' haar strengheid zelfs

 

Zal ze uw hart bekooren.

 

 

 

Hij spelt, vrij, een eeuwig lot,

 

Naar elks binnenst wezen:

 

Vlammen Sinai's, voor dien;

 

Thabor's daauw, voor deezen.

 

 

 

't Licht omärmt, onscheidbaar, 't Recht,

 

Als Hij straft of zegent;

 

Zoo als Liefde en Eere doen,

 

Als hen Trouw bejegent.

 

 

[p. 6]

 

Meester-kenner van den Mensch,

 

En vol teêr gevoelen,

 

Sleept Hij oor' en harten heen

 

Naar zijn vroom bedoelen.

 

 

 

Wagt, Onnoz'le uit zijnen mond,

 

Klaare eenvouwigheden; -

 

Wagt, Geleerde! diepte en smaak; -

 

Wysgeer! klem van reden.

 

 

 

Wagt uw Aller Jonathan

 

In het burgerleven:

 

In zijne ad'ren slaat de pols

 

Teder, --- druk, --- verheven. -

 

 

 

Loga! juich dus, en ontvang,

 

Hem in arm en harte! -

 

Dit verzachte, in Bato's erf,

 

Zijner vrienden smarte! -

 

 

 

Scharp! dus mijmert uw Vrindin,

 

Mijne Muse, in 't stille,

 

Zacht-herplooïend vreugde en leed,

 

Beste! om Uwen wille.

 

 

 

Maar, wat kan zij verder thans

 

U, tot afscheid, zeggen,

 

Zonder, U in 't oog, uw' lof

 

Tevens uitteleggen? -

 

 

[p. 7]

 

Vatte zij, met teêr gevoel,

 

't All' in korte woorden!

 

Weete zij, dat nooit de zwier

 

U, maar 't hart, bekoorden! -

 

 

 

Gaa dan uit uw Vaderland,

 

Van uw Vriend' en maagen,

 

Tot de vreemde Schaar, wier heil

 

U is opgedragen.

 

 

 

Uwe deugden zullen U

 

Nergens --- nooit verlaten;

 

En uw Haater zal U, zelfs

 

Met verwondring, haaten.

 

 

 

In uw' boesem staat een rots,

 

Die uw God daar vestte.

 

Dus gesteund, geniet uw hart

 

Overäl het beste.

 

 

 

Moedig dan! - Ontzinken U,

 

Hier, ook paradijsen:

 

De Aarde heeft geen' hoek, die niet

 

Schoon is, voor den Wijsen;

 

 

 

En, all' 's waerelds Heer te zijn,

 

(Dat men 't vatten leerde!)

 

Is gering bij 't heil van hem,

 

Die zijn hart beheerde.

 

 

[p. 8]

 

Gaa, waarheen U de Onschuld leidt;

 

't Zal U grootsch gelukken;

 

Groote zielen kan men slechts

 

Drukken; --- nooit verdrukken.

 

 

 

Gaa; - al waren duizend ook

 

Tegen U verbolgen:

 

Tienmaal duizend zullen U,

 

Door gebeden, volgen.

 

 

 

Gun den Tijden hunnen loop,

 

Tot dat Vrede en Orde,

 

Uit verwarring, krijg, en haat,

 

Weêr ontketend worde.

 

 

 

Leef in hoop. --- gerust, --- gezond,

 

Spijt al 't geen U griefde, ---

 

Vader van uw Huisgezin, ----

 

Uwer Hoordren Liefde.

 

 

 

En dat, - zoo 'k, Uw vriend te zijn,

 

Grootsch ben in gemoede, --

 

Soms een polsslag in uw hart

 

Deeze vriendschap voede!

 

 

 

J.G. VOLCKHARDT

 

 

 

Groningen

 

den 25 van Zomermaand,

 

1798