Er gebeuren geen wonderen

[p. 57]

Het leven voor ogen

[p. 58]

Leven

Struikelend, ademloos
tussen kussen en wespen
worden wij door de aarde
gevangen.
Een razende broedplaats.

Wij rekken ons in de zon,
verwisselen onophoudelijk
van gedaante: houtduif marter
nachtegaal panter havik
zingende klauwende parend.

Dan - het jaargetijde smeult nog,
leeftijd steekt zijn spade
in de geplunderde akker -
krijgen wij de hondse
streken van kruimeldieven.

Wij gaan op warmte uit,
wij bestelen elkaar
voor een strovuur
een armlastige vlam
een versleten deken.

Maar geen vermomming slaagt
geen dekmantel helpt

wij sterven.