Er gebeuren geen wonderen

[p. 32]

Onherroepelijk

Tekens zetten met krijt
op een blauwe stoep in de ochtend.
De regen veegt ze uit.
De regen. Handen bouwen
een loofhut. Tanden houden
de dartele middag vast.

Onherroepelijk zijn
de lichamen - bewegend,
zich in elkaar verwarrend,
overal gehuwd met
een warme pijn,
een bloot geluk. -

Zij worden avond
voor zij het weten,
donker
onder de sterren
koud
gescheiden
bijna voorbij.