Er gebeuren geen wonderen

[p. 29]

Het beeld

Onverhoeds slaat het beeld
zijn wortels uit, het grijpt
in de aarde van het gedicht
en richt zich op -
een boom
die takken heft, bladeren zet
de regen op handen draagt
de lucht met knoppen bespringt
in de bloeimaand van het woord.