Er gebeuren geen wonderen

[p. 26]

Er gebeuren geen wonderen

Nee, er gebeuren geen wonderen, maar de dag
gaat fluitend aan het werk, de middag draagt
een stevige kuif van licht, de avond meert
als een boot vol zwarte kinderen. De regen
lispelt in de poriën van de aarde,
de hagel slaat met glazen zwepen, de sneeuw
verschijnt als een witte begrafenis. Er lopen
dieren rond met halzen tot in de bomen.
Er zwemmen vissen waarin men wonen kan.
Vogels zonder ogen zingen helder
als water in augustus. Woorden schieten
kuit in een gedicht. En altijd draait
de ochtend uit op nacht, vreugde op droefheid,
leven op dood. Geloof niet in wonderen.
Geloof in de man die met onverbloemde handen
een bed van liefde spreidt; in de vrouw die een zon
voelt opgaan in haar schoot; in het kind dat als
een oester slaapt in zijn waterhuis; geloof in
een onherroepelijk leven en leef het zo.