Er gebeuren geen wonderen

[p. 24]

Augustus

De wind blaast door het groene hart van de zomer.
Het middaguur zet een grasfluit aan de mond.
Een boom van honderd jaar lacht uit zijn bladeren
en graaft een vijver schaduw om zich heen.
Wij baden erin.
De hemel zoemt van vreugde.
Zilveren vliegmachines stijgen voorgoed.
Wij ogen ze na tot het azuur hen heeft
verzwolgen - vissen vol mensen reizend door
de grote warme buik van het heelal.