Er gebeuren geen wonderen

[p. 15]

Luisteren in de ochtend

Op het netvlies van de ochtend
beweeg ik mij zonder zwaarte
met nieuwe armen en benen
en een opgewekt geslacht.

Vol adamsverlangen ben ik
vol ademvreugd is mijn borstkas
blozend horen mijn oren
hoe de liefste de dag in loopt.

Deuren ontwaken, ramen
het huis wordt overgevoelig
de zenuwen van de kamers
geven haar aan mij door.

Spiegels de verspieders
volgen haar uit de verte
planken seinen de tred van
haar onbekommerde voet.

Buizen komen tot leven
kranen zingen, de tegels
vangen met hun glazuren
blikken al wat ik liefheb.