Er gebeuren geen wonderen

[p. 12]

Isolement

Langs het spoor met de lege treinen
ligt de sneeuw op hopen gewaaid
en de boom heeft bevroren vingers
en het asfaltpapier op de loodsen
is een bruine gebarsten korst.

De wind loopt aan met een scheermes
dat trekt op de stijve wang,
het schampt langs de houten lippen
en stoot door vloeidunne pijpen
op twee benen van aardewerk.

Het is een ijstijd geleden
dat de geelrode voorstadsbus
hier als een fornuis stond te dampen.

Sindsdien is alles gestorven -
ik sla met stijvemanspassen
de weg naar de ringdijk in.