Doortocht. Een oorlogsdagboek 1940-1945
(1946)–Bert Voeten–
Auteursrecht onbekend
[pagina 147]
| |
kamp Neuengamme overleden. Dat beteekent: vermoord! Hij heeft langen tijd gevaarlijk werk gedaan, hier en elders in het grensgebied. Hij trof het noodlot op zijn weg. Zij grepen hem, smeten hem in een cel en zonden hem daarna door naar het Oosten. Daar, in een van hun gruwelkampen, hebben ze hem snel ‘erledigt’ Voorvoelde hij zijn einde, toen hij het prachtige Lied der achttien dooden schreef? De rij groeit en groeit: Ter Braak, Marsman, Arondéus, Brouwer, Althoff, Campert. En het einde is nog ver. De besten onder ons zullen den strijd voortzetten, de dooden wreken, wreken met hun eigen bloed. De kamp zal feller worden en, naarmate het einde nadert, meedoogenloozer worden gevoerd. Maar wij zullen geestelijk niet ondersneeuwen. Wij leven tè warm, tè intens, dan dat ook maar één vlokje het zou kunnen houden op het perpetuum mobile van onze zielen. |
|