Sequentia,
Kerckelyck Rouw-hesangh, dat ghesonghen word in de H. Misse op den dagh van de Ghedachtenisse der gheloovighe Sielen, ende in de Uytvaerden der over-ledenen.
Dies irae, dies illa
Solvet saeelum in favilla.
DEn dagh van gramschap sal door 't vier dẽ al verslindẽ;
Soo ghy by David, en Sibylla kont be-vinden.
Wat vrees' sal dan daer zyn, vvanneer den Rechter sal
Ver-schynen in de vvolck, om 't onder-soecken al!
Het slaen van de Trompet sal alle mensch ver-vaeren,
Doen op-staen uyt het graf, en voor den throon ver-gaeren.
De Dood sal, en Natur ver-baest zyn door 't gheschal,
Als, vvat gheschaepen is, te voor-schyn komen sal,
Om aen den Oordelaer syn and-vvoord dan te gheven,
Den boeck sal open-gaen, waer in sal staen gheschreven,
Waer uyt de vvereld daer ghe-oordeeld worden sal.
Als dan den Rechter sal gheseten zyn, sal 't al,
Het gen' ver-borghen is, voor 't licht sich open-baeren;
Niet en sal sonder straf, oft loon daer henen vaeren.
Wat sal ick arm kattyf dan segghen, oft be-staen!
Oft vvie sal ick tot hulp' oft voor-spraeck soecken gaen!
Als oock den goeden mensch van vreese sal staen beven.
O vreeselycken God! ô Koningh hoogh ver-heven!
Die, aen vvie ghy be-geert, vry-willigh gheeft uw' ryck;
O Borre van ghenaed, doet my oock des-ghelyck!
O goedertieren God, Heer Jesus, vvilt eens peysen,
Dat ick de oor-saeck ben van all' uw' bitter reysen!
En laet in diën dagh my niet ver-loren gaen;
My soeckende sat ghy ver-moeyd in 's werelds baen;
| |
Ghy zyt voor my ghe-kruyst, die waert voor my gheboren,
Wilt doch soo groote pyn niet laeten gaen ver-loren.
Recht-verdigh oor-deelaer, die, naer recht, wraecke doet,
Jont my ver-giffenis van alle schuld, en boet,
Eer dat den droeven dagh van rekeningh' sal komen.
Ick sucht om myn mis-daed, en schuld by my ghenomen;
Soo dat door schaemte word rood-ver-wigh myn gesicht,
Ver-geeft myn sonden, God, die swaer zyn van gewicht.
Die hebt aen Magdalen' al haer mis-daed ver-gheven;
En oock den Moordenaer in 't eynde van syn leven
Ver-hoort hebt; en my oock hebt met uw' hoôp versterckt.
All' myn ghebeden zyn on-weerdigh; maer dit werckt
In my, God goedertier, dat ick niet kom' te branden
Om all' myn quaed be-dryf met all' uw' doods-vyanden,
En lyden eeuwighlyck in 't vier de grauwsaem pyn,
Die in den helschen put sal sonder eynde zyn;
Maer by uw' schaepen all' my stelt in 's Hemels weyden,
En door uw' goedheyd my wilt van de bock en scheyden,
My al-soo stellende aen uwe rechte hand;
Wanneer de quaede zyn ghe-oordeelt tot den brand,
Om in de helsche vlam hun schulden te be-taelen,
Met uw' ver-koren schaer my, roept in 's hemels faelen.
Met een ghemeurseld hert' als assche, met ood-moedt
Bid ick uw' Majesteyt, en vall' u hier te voer.
Draeght sorghe voor myn eynd': want desen dagh van 't oor-deel,
Sal te be-weenen zyn, als sonder eenigh voor-deel,
Daer den ver-doemden mensch sal uyt de vlam op-staen,
Om naer syn oor-deel weêr naer 't helsch forneys te gaen.
Wilt desen dan, ô God! ver-giffenis ver-leenen,
Jont an de sielen all', wiêns sonden wy be-weenen,
Heer' Jesus, uw' ghenaed, en doet bermhertigheyd,
Gheeft haer des hemels rust, in 't eeuwigh licht gheleyd.
|
|
Auteursrechtvrij