Rymende uyt-legginghe naer den letterlycken, ver-holen ende sedelycken sin, van de honderd ende vyftigh psalmen van den heylighen koninghlycken propheet David
(1660)–Peeter de Vleeschoudere–
Auteursrechtvrij
[pagina 78]
| |
Naer den Ver-holen sin.
CHristus in der beulen handen,
Seer gheplaeght van syn vyanden,
Over-goten met syn bloed,
Aen-roept synen Vader goed;
En voor-seght, hoe naer dees' tyden,
't Iodisch volck sal moeten lyden
Een swaer straf, en groote pyn,
Soo sy dat wel schuldigh zyn:
Maer dat Sion sal her-bloeyen,
En tot meerder glori groeyen,
Dat's de Kerck, die over-al
Meer en meer toe-nemen sal.
| |
Breeder uyt-legginghe naer den Ver-holen sin.
Verlost my, mynen God, uyt 't diepste der ellenden,
Die my onnoosel siet in bloed en traenen wenden,
Daer ick by-naer ver-smacht in desen pynen-vloed;
In alle desen anghst my uwen by-stand doet.
Op dat, die my aen-sien, eens anders schuld betaelen,
En lyden on-ver-dient, niet souden moghen faelen,
En schaemen sich in my, die oock met groot verduld
Aen-roepen u in pyn, en lyden sonder schuld;
Het welck sy souden doen, waer't dat sy my soo saeghen,
Niet zynde aen-ghehoort, dees' swaere pyn ver-draeghen.
Maer alle dese schand' lyd' ick voor u, ô God!
Ghehaet van alle volck, van vrienden oock be-spot;
Om dat ick heb ghewenscht ghedood te zyn veel liever
Voor d'eere van uw huys, ghedreven door den iever,
| |
[pagina 79]
| |
Als te ghedooghen, dat het worden soud' gheschend,
Oft dat den sondaer viel in d'eeuwighe ellend.
Waerom ick heb ghevast, een hayren kleed ghedraeghen;
En in de plaetse dat sy souden my be-klaeghen,
Soo hebben d'Oversten, en Princen van de stad,
In hun vergaderingh' met my den spot ghehad.
Maer ick heb myn ghebed, ô God, tot u gheheven,
Ver-hoort my in den nood, en wilt my niet be-gheven;
Dat my niet en ver-slind' den af-grond van d'ellend,
Door uw' bermhertigheyd my uwen by-stand send,
Die heel ver-laeten ben, berooft van alle vrinden:
Want waer ick troosters soeck, kan ick gheen troosters vinden.
Iae self in plaets' van troost, soo soecken sy myn pyn
Noch te vermeerderen, en gheven my asyn
Voor dranck, en gall' voor spys; maer wee hun dees' boos-wichten:
Want komen sal den tydt, dat-men hun sal op-lichten,
Ver-dryven uyt hun plaets', ver-jaeghen uyt hun land,
Als sy als ballinghen, ver-blind, be-haet, ver-mant
De heele wereld door ellendigh sullen dolen,
En kiesen tot hun rust de berghen ende holen;
Tot dat de maete van hun quaed sal over-gaen,
En uyt des levens boeck sy sullen zyn ghedaen.
Maer ick door u verlost, en van de dood ver-resen,
Sal loven uwen naem; en myn off'rand sal wesen
Veel aen-ghenaemer u, als eenigh offer-dier,
Het zy een schaep, oft kalf, oft ram, oft os, oft stier.
Als-dan sal Sion zyn bevryd, de Iodsche steden,
Van nieuws her-op-ghebouwt, het volck sal we'er be-treden;
Dan sal myn lieve Kerck in een gheloof ghemeen,
Met haer gheloovighe in vrede zyn by een.
|
|