Vis-net

Bevangende eenige Geestelycke Liedekens, Passende op alle de Sermonen der Sondagen en geboden Feestdagen, Door het gantsche Jaer

Kers-liedt.

Stem: Courante Cerbande. Of
's Morgens in 't krieken al van den dage.

WEl wat een vreugd' brengt ons dit kleyn kinde,
Dat hier nu in het stalleken leyt,
Dit kindt komt ons van sonden ontbinde

[p. 41]

 

Dit kindt dat hier in't krebbeken schreyt,

 

Dit kleene kindtjen in't arme kot,

 

Dat is ons Schepper, en grooten Godt,

 

Een Godt die 't alle geschapen heeft,

 

Een Godt die ons spijs en voetsel geeft.

 

Dit kind, is 't kind, waer van de Propheten,

 

Soo lange hebben gepropheteert,

 

Dit kind, is't kind, dat moet ghy wel weten,

 

Daer ons de ware Schriftuur van leert,

 

Dit is het kindtjen dat Adams val,

 

Door sijn doodt weder herstellen sal;

 

Dit is het kindtje dat Abraham,

 

In 't hart verheugde, lang voor het quam.

 

Dit kind leyt hier nu arrem verschoven,

 

Tusschen twee beesten, in eenen kreb,

 

Dit kind is Godt, dat moet ghy geloven,

 

Dat hier bewaert word al van Josep,

 

Gebaert door een gants suyvere Maegt,

 

Een Maegt die Godt altijt heeft behaegt,

 

Een Maegt die altijt reyn Maget bleef,

 

Een Maget daer men soo veel van schreef.

 

Een Maget uyt Jesse Stam gesproten,

 

Een Maegt de alderwaerdigste Vrouw,

 

Dees Maegt heeft Godt in't lichaem besloten,

 

Die sy nu baert op d'heyde in kouw,

 

Tot Bethlehem in de arme stal,

 

Een kind ons Godt een Schepper van al,

 

O kind, o kind, ô machtige kind,

[p. 42]

 

Dat men hier in een stalleken vind.

 

d'Englen loven en prijsen dit kinde,

 

Met vroolijcke sangen in de locht;

 

d'Harders dit hooren loopen geswinde,

 

Als haer dees blijde maar wierd' gebrocht,

 

Sy vinden dit kind, ons Godt en Heer,

 

Vallen ootmoediglijck voor hem neer,

 

Aenbidden daer met groote aendacht,

 

Dit kleyne kind in der middernacht.

 

Sy sagen dit kindtjen voor haer leggen,

 

Gewonden in doecken schoon en moy,

 

Sy kenden dit kind door d'Englen seggen,

 

Dat daer soo arm lagh neder op't hoy,

 

Wisten dat 't kindtjen, dit kleyne mensch

 

Moste voldoen door lijden haer wensch,

 

Dat dit soet kindtjen, dit soete Lam,

 

Alleen om ons te verlossen quam.

 

Sy eeren dit kind van eeuwigheden,

 

En vallen ploslijck neder ter aert,

 

Sy hebben dit kindtjen aengebeden,

 

Dat van sijn Hoeder wierde bewaert,

 

Sy offeren daer haer Room en Melck,

 

En alles wat sy daer brochten elck;

 

Sy doen sijn Moeder seer groote eer,

 

En keeren soo na haer kudde weer.

 

Nu laet ons van de Harderkens leeren,

 

Soecken en vinden dit kindtjen soet,

 

Oock aenbidden die Heere der Heeren,

 

Buygen ons knien in diep ootmoet,

 

Door dit soet kindtjen in d'arme stal

 

Door ons God, en den heerscher van al;

[p. 43]

 

Door dit lief kindtjen, dat hier nu leyt,

 

Door Godt ons eenige saligheyt.