Weergaloos

[p. 436]

[p. 437]

XX Stormenderhand

Waarin, enkele passen voor het laatste woord, de rekening van het hier en nu wordt opgemaakt. Op wie kun je rekenen?

Wie zijn je vrienden? Kijk terug en vooruit, om je heen: vriend Toynbee, vriend televisie - het meest vermakelijke en verlichtende leermiddel onder de massa-kommunikatiemedia: wij hebben er de her-ontdekking van het kollektieve bewustzijn aan te danken. En de opdracht: dans, dans, dans - je leven hangt er van af!

[p. 438]

My body is a word & that word is love
Tuli Kupferberg

WET

Art. 1: ‘Alles moet weg.’

Art. 2: ‘Niemand is belast met de uitvoering van deze wet.’

Henri Rochefort.

Er is een ander Zen-verhaal dat de logica van zelf-identificatie illustreert. Iemand vroeg een Zen meester:

‘De zomer komt, de winter komt. Hoe kunnen wij daaraan ontkomen?’

‘Waarom niet daarheen gaan waar noch winter noch zomer is?’

antwoordde de meester.

‘Waar kan die plaats gevonden worden?’ vroeg de ander opnieuw. ‘Als de winter komt huiver je; als de zomer komt zweet je.’

Dit was de oplossing van de meester.

Daisetz Teitaro Suzuki, The Essence of Buddhism, Hozokan, Kyoto, 1948.

[p. 439]

20. Stormenderhand

Is there hope for the future?’ zingen de Byrds, Reineke windt een wekker op, ‘krkrkrkr’ ‘krkr krkr’ ‘krkrkrkrkr’, hij rinkelt even: ‘trtrtrt’, en ik heb mijn vrienden Mario en Peter uitgelaten, met wie ik vanavond een wit-magisch spel gespeeld heb.

We hebben een initiatiefnemer, de Society for the Protection of Truth (spot) en wat zich verder onder deze naam gaat afspelen: vragen staat vrij. Life is free, and so are we.

Ik heb mij niet willen verschuilen in deze pagina's achter de mensen die ik aan het woord liet. Dat ik ze boven Allen liefheb, dat ik hun woorden bewonder, hun daden respekteer, en bovendien het geschreven woord als een heilige, alledaagse uitlating beschouw: het maakt dit informatie-centrum in genen dele tot een autoritair élite-genootschap. Ieder speelt zijn eigen rol; zolang wij weten te spelen kunnen we op de intuïtie vertrouwen. Dan worden wij niet alleen de woorden, en de begrippen, maar zelfs de feiten de baas, de ‘katastrofes’ en ‘panieken’ of ‘noodsituaties’ waar een mens, elk mens, mee gekonfronteerd wordt.

Laten wij er in elk geval van uitgaan, dat wij - de⁺ enen en de anderen - kommuniseren met elkaar vanuit een oorsprong, waar de vertakking (dichotomie) dood en leven niet bestaat, nog niet, of niet

+

[p. 440]

meer.

Wij hebben de dood overwonnen. Wij hebben ons zelf overgegeven aan een universele geest, waarvan wij persoonlijk de spreekbuis kunnen zijn, de woordvoerder, de vertolker, de minnaar, de speler.

Wie (tussen) deze regels leest, kan waarachtig meer vinden dan hij voordien wist: is het niet mijn opzettelijke, bewuste bedoeling je door alle grenzen heen te trekken - zodat je bevrijd raakt - als anderen - van illusies, en konditionnering?

Tot wie spreek ik?

Ik heb je betrokken bij een spel, een aantal spelen, waarvan je het bestaan wellicht niet afwist. Niets word je kwalijk genomen; je kunt niet alles weten - op een gegeven ogenblik zeg ik ook stop tegen de informatie - hoewel ik op dit moment, al schrijvende en deze regels herlezende, me afvraag hoe dat ooit nog mogelijk zal zijn.

Al zou ik me op dat onbewoonde eiland terugtrekken, ik zou mij toch de ecologie en de kennis van de omgeving eigen trachten te maken; om te beginnen wil iedereen niet weten wie, maar waar hij is.

Hier dus, onder je ogen. Zie mij als de dood, als het leven - het is mij om het even, zie mijn weg en mijn waarheid, die koninklijk zijn en vol van het licht, waarbinnen alle mensen leven. Niemand uitgezonderd.

Trek mijn horoskoop, laat die van jezelf trekken, deel je in, kleed je uit - maar blijf jezelf. Ik heb het voortdurend tegen jou gehad, maar ik herinner me niet je onzekerheids-tolerantie, je bent misschien te rigide, staat te weinig open voor de vele nieuwe impulsen, waardoor je doen en laten zich kunnen verrijken.

[p. 441]

Misschien weet je alles al. Proficiat: wat doe je ermee?

Kennen wij elkaar?

Laten wij in elk geval in het dagelijks leven blijk geven van al onze kennis; laat de hele wereld aannemen dat er een grens bestaat tussen leven en dood - laten wij (jij en ik) weten dat het betekent een kortzichtig, angstig standpunt innemen - waar je niets aan hebt, waar je niet wijzer van wordt, waarmee je je ook op geen enkele manier werkelijk voorbereidt op de dingen die komen gaan.

Volgens een coverstory - Der Tod - in Der Spiegel (uitgeleend, datum dit jaar doet er niet toe, wie het weten wil vraagt) verdringen 8 van de 10 duitse bondsrepubliekburgers alle gedachten aan de dood; 2 hebben dus enige kans van overleven. Nóg veel, voor dit leven.

Ik vlei me niet eens met de hoop 1 op 5 mensen regelrecht te kunnen bereiken, zolang als het kost om je deze leergang eigen te maken (ik deed er totnogtoe bijna 40 jaar over!) - ik wil wél blijven inprenten, een sekonde hier, een eeuwigheid daar, dát er geen ander leven dan het eeuwige leven bestaat - ik wil daar ook wel van doen blijken, maar ik hoor het nauwelijks genoeg levend rondom mij heen weerkaatsen.

Als wij aan vooruitgang denken, moeten wij taboes overwinnen. Spelenderwijze naderen wij taktieken en strategieën - alles wat nú gebeurt slechts een vingeroefening, voorproefje, van wat gebeuren gaat.

God heeft de greep gezegend; nu kan de mens voor zichzelf zorgen, zijn eigen meester worden, de schoot van aarde niet langer bevlekken met bloed.

[p. 442]

Uitwegen zoeken voor de vicieuze cirkels van ego en agressie, waarbinnen de zogeheten realiteit op aarde zich doelloos voortbeweegt. Nu gaan wij onze eerste geestelijke ontdekkingsreizen koordidineren. Alle hens aan dek: mensheid overboord.

Overleven als techniek

Ik wil je bevrijden, je bent bevrijd - nu ben jij hem. Wacht je voor de hond. Kunst Baart Kracht. Wij zijn allen éen. Het eerste oordeel.

⁺ Het grote spel dat ons allen bindt houdt in dat om te beginnen de kommunikatie wordt hersteld betreffende de essenties van het bestaan.

Koetjes en kalfjes verdringen wij naar het tweede plan; misschien zijn er KRU-jongelieden die de klok hebben horen luiden...; het gaat ons om het naakte eeuwige bestaan.

Er staan vele omwegen in dit boek, misschien enkele dwaalwegen, doodlopende paden zelfs, God weet, maar het is een Koninklijke weg die je begaat als je zélf weet wat je doet - zodra je dát beseft gaat ieder ander mens voor je open in zijn eigen glans en schittering. Men heeft zó'n grote behoefte aan je liefde, dat je er nauwelijks genoeg van kunt geven - zij het niet dat de bron onuitputtelijk is, en dat er méér is waar het vandáán komt...

Word je wel bewust wie je bent,
Trust Your Brain (en je doet mee aan de Universal Brainstorming), als het moet Third Degree.

Spoel je hersenen, schat, je ziet er oud uit.

⁺ Verjong. Verman je. Praat. Laat van je horen.

De enige uitweg is wég van het zélfbeklag, wég van het denken in afzonderlijkheden, het bedenken van namen, het zoeken van uitvluchten (zij zus, die en die zo) - houd je met jezelf bezig, alleen

+

+

[p. 443]

en uitsluitend met jezelf. Weet dat elk ander jou in zijn eigen spiegel ziet, zuiver jezelf en het beeld van jezelf in andermans spiegel.

Word volmaakt.

Leer hoe.

Alle geestelijke hoedanigheden vereisen training, oefening, discipline. Zoek vrienden die je de waarheid zeggen. Een meester die je een geestelijk pad wijst, of verlicht. Het kan geen kwaad je te verdiepen in een ander, maar identificeer je nooit met andermans projekties, en zorg ervoor dat de mensen met hun problemen van je afblijven zoals jij met jouw problemen anderen niet hindert. Maar leg je hart en ziel open en bloot binnen ieders bereik, en je zult vraag en antwoord, doel en noodzaak, liefde en vriendschap vinden - te allen tijde!

Door een aantal heden ten dage geldende⁺ waandenkbeelden zul je heenbreken, of je wilt of niet. Daarmee leven wij allen, militante mutanten.

Van een aardbewoner maken wij een ruimtevaarder, van een papzak een koorddanser, van een lafaard een messcherpe magiër. Je bent moedig - je zult verenkelen - vereenzamen. in den beginne.

Doorleef je eigen stormen, zet je liefdesleven naar je hand - die nooit agressief mag uitslaan, slechts mag liefkozen, koesteren en warmte uitstralen - en word bewust van verdringingen, die jou en de wereld in de weg staan. Geloof in je eigen waarneming, en begin met wat geloof te hechten aan de vreemde verhalen die anderen aan je kwijtwillen, omdat zij ervan geleerd en geprofiteerd hebben.

+

[p. 444]

Wat ik je aanbied, is kennis. Kennis is macht. En veel vreemde zaken zullen ons nog deelachtig worden. Wij zijn betrokken bij een machts-strijd; laten wij er tegelijkertijd in en boven staan. Binnen de strijd zijn wij spelers, zetten niemand schaakmat en veroveren illusoir terrein, en daarboven zweven wij, wetende dat het goed is, en volmaakt, zoals het werd geschapen om er deel aan te hebben.

Niets heb je, nauwelijks ben je meester van jezelf.

Eén schrijver, alleen, temidden van velerlei machtsmanipulaties allerwegen. Wat is macht?

Wat zijn manipulaties? Wat is een schrijver?

Dit zijn geen antwoorden, dit zijn mogelijkheden.

Mijn eigen mogelijkheden, totnogtoe onontdekt, want de weg ligt overal voor me open.

Vanaf nu ligt elk moment vóór je, klaar om te grijpen, om te weten, wat je doet.

⁺ Elke sekonde van je leven is de dood als een kostganger in je lichaam aanwezig. Die wetenschap mag je geen moment van je afzetten.

Kies het moment. Een verwelkomend afscheidswoord.

Dit is een uitgangspunt. Eén uit velen. Herinneringen aan de toekomst. Eigen-machtig.

Het komende voorjaar. Deze zomer. Aanstaande herfst. De volgende winter.

Elk seizoen opnieuw een hoogseizoen.

(There is hope for your future!)

In den beginne heb je niemand die naar je luistert. Word je uitgelachen, belachelijk gemaakt. Soms denk je, dat niemand weet waarover je het hebt. Vind je niemand om mee te praten.

+

[p. 445]

Zolang je dat denkt, heb je mij aan je zijde! Wij vormen de eenheid waaruit al het gebeuren bestaat: een nieuwe wereld - wie deze pagina's kent en ervaart heeft niets dan vrienden.