Weergaloos

[p. 252]

Ewald Vanvugt: Alles ging weer door

(Uit een gesprek met Lieneke van Schaardenburg, Vrij Nederland, 18 mei 1968)

‘- Zou je het erg vinden als je gepakt werd? (i.v.m. de psychedelicatessen)

Ik zou het ontzettend onaangenaam vinden. Ik wil het helemaal niet.

Het is iets wat ik volkomen niet ambiëer (lacht). Nee, dat is te gek... Ik zie er niet ontzettend tegen op. Je zit gewoon in een andere film weet je. Maar het is wel een hele saaie film.

- Geen onoverkomelijke?

Dat je flipt? Dat je het gekkenhuis ingaat? Nee, dat is voorbij.

Als je het gekkenhuis ingaat, gebeurt dat alleen nog maar als je het ten volle beseft. Als ik gedwongen was in een vast patroon te leven, in een gezin of in een groep, dan zou ik op een gegeven ogenblik er uit spatten. Op de manier waarop de psychiatrie nu in elkaar zit, zou ik waarschijnlijk tot patiënt worden verklaard.

Je kent toch dat verhaal van Laing over dat jongetje, die met z'n moeder en grootmoeder bij hem kwam, die verklaarden dat dat jongetje gek was. Laing is toen de boel gaan onderzoeken en het bleek dat die moeder en die grootmoeder alle twee hardstikke gek waren. Laing was toen hij dat deed in dienst van de overheid en onderzocht die moeder en grootmoeder op eigen initiatief.

De gedachte dat je flipt en in een gekkenhuis terecht zou komen is voorbij. Voor mij tenminste wel.

Alle mensen buiten zijn zo opgefokt en zenuwachtig, dat je maar heel kalm hoeft te blijven en er gebeurt gewoon niets. Een tijdje heb ik het wel gehad dat ik dacht pphh ik kom daar terecht. Maar toen las ik dat Penguin-boek van Laing The Politics of Experience waardoor ik die gedachte gelukkig van me af kon zetten. Het is onzin. Aan dat spel doe je gewoon niet mee.

- En als je ongevraagd mee moet doen?

Je doet niet mee, je blijft gewoon heel erg kalm, weet je wel. Je moet ook geen medicijnen innemen, dat is heel belangrijk.

Weet je iets van de oosterse godsdiensten en Yoga? Een van de dingen die ze leren is, het je niet hechten aan iets. Het is gewoon beter om alles te laten vloeien, om je niet vast te houden aan allerlei toestanden en gedachtenbeelden, weet je wel. Je moet je

[p. 253]

aan niets hechten, maar dat wil nog niet zeggen dat als er een heerlijke slagroompunt met kersen voor je staat dat je die dan niet heerlijk op gaat zitten eten. Je moet je alleen niet hechten. Je moet er geen deel aan nemen als er b.v. nare dingen om je heen gebeuren.

Dan ga je lekker naar buiten en ga je iets anders doen.

Ik heb eens een keer meegemaakt, ja, hoe zeg ik dat... Op de éen of andere manier was ik een man geworden. Een fakir die zijn adem had afgezet, die in een kist gedaan was en die door andere vogels onder de aarde was gestopt. Ik was begraven en zou een maand onder de aarde blijven. Na een maand zouden die vogels mij weer opgraven, ik zou mijn adem weer aanzetten en dan was ik er weer gewoon. Dan ging ik gewoon weer verder. Toen er ongeveer 28 dagen voorbij waren, werkte dat ademsysteem niet meer. Ik had eerst al mijn wil gebruikt om mijn adem afgezet te houden, om alle zaken bij elkaar te houden, weet je wel, maar ik hield het niet in de hand. Ik wilde weer gaan ademhalen, maar onder de aarde was geen lucht, dus stikte ik. Mijn lichaam stierf. Ik begon te rotten. Dat is een ontzettend onaangename ervaring. Ik moest dat loslaten, weet je wel pphhh. Ik had mijn ogen dicht, ik zag mezelf daar rottend onder de aarde liggen. Daarom dacht ik met al mijn kracht en al mijn wil: Dat is niet goed. Dat kan niet. Dus pphhh. Opeens rimpelde al dat verrotte vlees ineen en werden het druppels water. Dat gekleurde water liep weg en ik was gewoon weer lichaam.

De kist werd uit de aarde gehaald en opengemaakt. Alles ging weer door.’

[p. 254]

De sleutelkoning! klaar terwijl u wacht! Wat mij tot het jaar 2001 - als ik 72 jaar jong zal zijn - in leven zal houden, ijs en weder dienende, de mens schikt, enz. - is mijn goedgelovigheid.

Ik geloof alles; waarom zou eerst het tegendeel bewezen moeten worden?

Waarom zou alles niet waar zijn, zolang het ‘anders’ is dan de volslagen krankzinnigheid, waarbinnen wij gedoemd zijn te leven, slaafgehouden door autoriteiten allerwege, die vaker niet dan wel zichzelf nooit gevonden hebben, en zich in leven houden door onderdrukking?

Een mens kan waarschuwen tegen velerlei grote begoochelingen, waarvan een ander het slachtoffer wordt gemaakt. Barbertje moet altijd hangen, al is het aan zijn ecologisch bewustzijn: zie de gehangene.

Via anti-slogans, revolutie, anti-materie, de duistere paden van de delta-mystiek (de chemische verbinding vuur en water, kreeft en ram, Nederland & Engeland) blijven wij ons kleine keelgeluid toevoegen aan de bestaande wegen der binnenlandse zending, de ondergrond-wortelschietende Lotus rekt zich door het water omhoog, om zich in het zuivere Licht te verbranden.

Wie slachtoffer wordt van zijn angsten, verliest zich in de spiegelsfeer der dialektiek. Maar, hoe dan ook, zijn menselijke transmutatie en transfiguratie kunnen hier en nu plaatsvinden, voor elkeen, die achter zich verbrandt het schip van zijn ikleven. Vrijheid en bevrijding: wie biedt?

In Nederland, de grote vuilnisemmer van Europa, groeit een bloem op de belt. Wie toegrijpt, zal de hand gereikt worden. Er zijn mysterie-planeten, waarvan het bestaan aantoonbaar is, nog onontdekt; zoals chemische elementen aangetoond

[p. 255]

werden voor hun ontcijfering. Wie een ontdekkingsreis onderneemt door het boek van Zijn leven staat dagelijks opnieuw verrukt van de vele levenskansen, die hem dóor alle nú geldige opvattingen heen dichter bij de waarheid brengen.

Het is, en blijft, ons hoogste goed.

De sleutelkoning! Wacht terwijl u het klaart!

Ontleen aan het ongekende alle kracht, en alle kracht zal u geworden.