Logo DBNL
Weergaloos (1968)

Weergaloos

(1968)–Simon Vinkenoog–rechtenstatus Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende


illustratie

V Het nieuwe model

Waarin ram, seks, & vuur het lachende heiligenleven inspireren. Het nieuwe model en enkele facetten van praktische toepasbaarheid. Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen - of Cultuur, Recreatie, Maatschappelijk Werk: de arbeidsintensiviteit van de spelende menselijke familie.

Ik weet dat ontdekkingen gedaan zullen worden, die mijn voorstellingsvermogen te boven gaan. Ik wacht die af met nieuwsgierigheid en enthousiasme.
Linus Pauling, Nobelprijswinnaar

5. Het Nieuwe Model

Het nieuwe model dank ik aan Steve Groff, aan wie ik veel, zo niet alles, te danken heb. Het is voor je bestwil (d.w.z. je leven) zeer noodzakelijk, dat je door andere ogen kijkt. Schaf je andermans ogen aan.

Via je ogen komt meer dan 80% van het materiaal je hersenen binnen.

Je zou ook eens kunnen denken aan de blinden, die meer gebruikmaken van hun andere zintuigen, hun horen intensifieren, béter voelen en tasten - speel met je zintuigen; zij zijn er voor geschapen.

De mens is voor het spel geschapen. Het leven zelf is een spel: lila.

Ik ga je niet langer benaderen als een schrijver, ik benader je als een mens. Ik kijk door je heen, lieve mensen - sta het mij toe - als je mij vraagt je geheimen te bewaren, waarom niet? Maar ik vind wel, dat alle geheimen nu geopenbaard zouden dienen te worden. Wie zich nu nog verscholen houdt, heeft een slecht geweten, en dat lijkt mij het verschrikkelijkste, wat er is. Dat ís het.

Velen hebben mij geholpen de ogen te vinden,+ waarmee ik nu in het leven sta. McLuhan heeft mij bijvoorbeeld zo'n nieuw model geschapen, en Norman Brown, en de anderen die in deze pagina's aan het woord worden gelaten. Zij richten zich tot jou, niet om je te vermaken, maar om je te maken, niet om indruk op je te maken, maar om

een definitieve indruk in je achter te laten.

 

Ik wil je bereiken, d.w.z. je binnenstebuiten de hand reiken, jij bent mij en wij zijn éen. Dit is zelfstudie. Dit zijn je eigen ervaringen, schoongespoeld door de kommunikatie met anderen. Maak van jezelf een inboard observer, trained to operate+ - dan kom je voorbij het nutteloos onderscheiden tussen subjektief en objektief, het dualistisch denken is voor je eigen vooruitgang uit den boze.

Indrukken laten zich registreren, maar leg je niet vast - stel je open.

Wie open blijft, behoort tot de survival of the fittest, kan zich beschouwen als qualified investigator.

Kijk door me heen. Ik schenk je kennis en inzicht. Het behoort jou toe, zoals ook ik het heb verkregen. Het gaat niet vanzelf, het kost inspanning en tranen. Je zult jezelf verloochenen en verraden, maar ook terugvinden en herontdekken. Ben je niet het meest unieke schepsel, geschapen om op weg te gaan, die toekomst tegemoet, waarvan ik je wel álle mogelijkheden zou willen influisteren als ik het kon?...

Het nieuwe model: alle oudere roesten. Weg met ideologieën. Leve de mens.

 

Nederland toch zo'n krankzinnige weerkaatsing van wat zich in de wereld afspeelt! Het is werkelijk hoogst vermakelijk vanaf een afstand (die het inbegrepen-zijn niet uitsluit) gade te slaan, in welke karikaturale vormen het wereld-gebeuren in de lage landen vertaald wordt... wat al middeleeuwen in deze moerassige delta, waar godzijdank enig natuur-instinkt nog overgebleven is, zelfs in streng-gereformeerde bijgelovige omstandigheden,

wat al misverstand en wat al langselkaar heengepraat! Het is een wonder, dat mensen elkaar soms nog begrijpen - maar dán is ook al het ijs gebroken, versmelt men zich tot wéer een luchtbel, die uiteenspat. De mensen, die het zo goed weten, bezeten, bezield, geëngageerd, stokpaardjes berijdend, waarzonder ze niet zouden kunnen leven. Wat al dwaalleren, t.w. ‘alleenzaligmakenden’, wat al gestuntel en gehaspel rond de taal-schat, die bergen vol bedrog bergt - al het doodgewone gezijk rond problemen, die het al lang niet meer zijn, met doodgeprate theorieën - er zijn zelfs nog autoriteiten, die verbieden! Voordat dit geweten gemeengoed wordt, zullen nog heel wat blaadjes van de bomen vallen; dezer dagen zie ik ze in m'n achtertuintje openbloeien, wonder boven wonder,+ uit hout, uit cellen vol leven.

Zoveel mensen, die voor niets pijn lijden. Zó ontzettend veel mensen.

Zoveel mensen, die zich eenzaam voelen. En het zijn. En het zullen moeten leren aanvaarden.

Maar het is een staat van genade.

De hoogste genade: de zon te kunnen zien schijnen voor iedereen, inklusief je meest intieme vijanden.

Te kunnen blijven lachen, om alles, niet uit leed-vermaak (waaruit men nog het meest ziet lachen) maar uit medeleven: al sláat de hele wereld zichzelf dood - want is het niet zo dat wie het zwaard heft slechts geheel en al alleen zichzelf kwetst?

Dat is wijsheid, dat is het produkt van intelligentie, liefde en wilskracht. Dat is iets waar je om lachen kunt, en mag. Totdat je het zelf weet, en het zó zeker weet, dat je er om kunt lachen.

Dat is wijsheid. Dat kun je een naam geven, of niet.

Het meest volledig leven is het meest vrij beleefde leven.

Haal weg de grenzen. Of ze halen jou weg. Breek open die poorten. Of ze blijven je voor altijd gesloten. Verander. Of sterf.

 

Ik ben mezelf. Wie mij ontmoet, kent mij. Wie mij wil ontmoeten via mijn geschriften, hij is welkom op open jachtterrein. Wie mij wil ontmoeten via mijn vrienden, dit boek is jouw kennismaking met hen. Het zijn allemaal goede mensen, ik vertrouw ze, ik groei met ze op, een toekomst binnen - die ik slechts kan ervaren (en wil openbaren) als een ledig-gang: hoe eenvoudiger hoe beter, hoe minder verward en ingewikkeld, verdraaid tot intellectualismes of pennespel, hoe beter het woord dat treft en aantreft - in plaats van verwoordt en antwoordt.

Je moet met je vragen niet bij me zijn, ik heb alleen maar de antwoorden.

Ik heb zeker niet het allerlaatste woord, luister eens naar wat je zegt als je uit deze pagina opstaat - sla je eens gade, zoals ik je zou gadeslaan als ik je tegenkwam in Sneek, Alphen aan de Rijn, Brugge, Hoorn, of Leeuwarden - in Maastricht, bij de rector, of in Bloemendaal, bij mijn vriend G.B.

+ Wij zijn overal, verlichte medereizigers, je bent niet alleen, je hebt de weg niet verloren, het pad ligt er, begaanbaar, het brengt vrede & kennis - het maakt je gelukkiger, maar ook ellendiger, je zult meer lachen kunnen maar ook meer moeten huilen. Nooit zullen je tranen drogen, altijd zul je weer kunnen lachen - als het moét, als het niet anders kan.

Wie ik ben? Ik lach je uit, als je nog problemen hebt.

Leer eens leven zonder problemen. Lach jezelf eens uit, en verleg je werkterrein naar je innerlijke wereld. Je kunt toch niet alleen aan de buitenkant blijven leven. Het is verkieslijker misschien, zomin mogelijk met jezelf de konfrontatie aan te gaan, maar uiteindelijk sta je alleen voor een beslissing. En een keuze. En naderhand: zelfs niet langer meer een keuze alleen, maar een gaan waar je heen wil.

Dat is macht. Dat is alle kennis die zich laat overbrengen.

Daar moet je het mee doen. Daar wil ik het bij laten.

Zie je zeker. Weer. Nog vele malen.

Het zal aan mij niet liggen.

Wat doe je eraan?

 

4 ooggetuigen spreken.


Vorige Volgende