De kermis en wat er op te zien is

[p. 14]

[p. 15]

De poppenkast.

Makkers, komt, wij zullen nu

Al weêr verder treden;

't Geeft nog, dat beloof ik u

Tal van fraaijigheden!

Kijk, Jan Klaassens met zijn kast

En zijn looze treken;

't Is een wonder rare gast

Vol van dolle streken.

Oei! een groote krokodil

Dreigt hem op te peuzlen;

Maar Jan Klaassens zit niet stil,

Is geen vriend van treuzlen.

Ziet hem met zijn bezemsteel

Moedig zich verweren.

Hoort! hij roept met luide keel:

‘'k Zal je mores leeren.’

[p. 16]

 

Doch ontsnapt hij dit gevaar,

 

Ligt het beest verslagen,

 

Dan zal 't lange monster daar

 

Hem gewis weêr plagen.

 

 

 

Nimmer, nimmer heeft hij rust,

 

Ziet zich steeds bespringen;

 

Maar het is zijn grootste lust,

 

Alles te bedwingen.

 

 

 

En wanneer in 't eind hij dan

 

Alles heeft bedwongen,

 

Wordt door hem, zoo luid hij kan,

 

't Hoogste lied gezongen.