Nieuw geestelijck lied-boecxken

Gedicht van I.V. Medicijn

[p. 9]

Een Christelijck Gheboorte-Liedt.

Op de wijse: Quant ce beau printemps je voy.
Of
Schoonste Nymphjen in dit Wout.

Op den dagh van mijn geboort,
Brengen voort,
Wil ick bly den lof des Heeren,

[p. 10]

 

Die my uyt het duyster veldt

 

Met gheweld,

 

Brocht in 't licht tot sijnder eeren.

 

2      Godes wijsheydt is gegaen,

 

Wel beraen,

 

In het lichaem van mijn Moeder,

 

Daer sy toonde hare konst,

 

Ende gonst,

 

Schiep een vat voor haren broeder.

 

3      Hy schiep eene Wereldt kleyn,

[p. 11]

 

Daer alleyn,

 

Die niet en can zijn beschreven,

 

Doch geen leven daer in was

 

Haren Blas,

 

Blies mijn ziele om te leven.

 

4      Daer naer als het was den tijdt,

 

My met vlijt

 

Brocht voor mijnes Moeders oogen,

 

Het en is u schepsel niet

 

Dat ghy siet,

[p. 12]

 

Godt sijn macht heeft willen toonen.

 

5      Siet dat ghy dit lieve kindt

 

Wel bemint,

 

Voed het in de vrees des Heeren,

 

Soo sal uwe smerte swaer

 

Vrou eerbaer,

 

In seer groote vreught verkeeren.

 

6      Mijne Moeder hertigh bly

 

Langhde my,

 

Haer Yvoren borst seer weynigh,

[p. 13]

 

Daer soogh ick den Necter soet

 

Lieflijck goet,

 

Die ick vondt seer medicijnigh.

 

7      O (sprack sy) als ghy groot werdt

 

Laet mijn smert,

 

Laet mijn smert niet zijn vergeten,

 

Godt den Heere hertigh mindt

 

En zijt vrindt

 

's Heeren Kerck, die is bekreten.

 

8      Eer ick wel alleen kost gaen.

[p. 14]

 

Op doodts baen

 

Ghy o Moeder zijt gegangen,

 

Men Leyd' u al in het graf,

 

Godt my gaf,

 

Wijsheydt, die my heeft ontfangen.

 

9      Sy in water ende vyer,

 

Goedertier,

 

My seer trouw'lijck heeft bewaret,

 

En verstercket inden strijdt,

 

Dies altijdt

[p. 15]

 

Wordet haren lof verclaret.

 

10      Al lijd' ick hier veel verdriet,

 

't Is al niet,

 

Sy en sal my niet verlaten.

 

't Werck dat sy gheschapen heeft,

 

Waer het sweeft,

 

Sal sy lichten vande straten

 

11      Of ick sterve hier den doodt

 

't Is gheen noot,

 

Sy sal my uyt 't graf wel trecken,

[p. 16]

 

En met 's Engels leven-blas,

 

Wonder ras,

 

Wt des doodes slaep opwecken.

 

12      Dan sal ick sien Godts gesicht,

 

Sonne licht,

 

En sal mijnen Schepper prijsen,

 

Die my eerst geschapen heeft,

 

En my gheeft,

 

Wt des dooden huys te rijsen.

 

13      Ghy, maer Godes wijsheydt soet

[p. 17]

 

Hooghste goedt,

 

Och en wilt my niet begheven,

 

Maer brengt my in 't Hemelsch Huys

 

Door het Kruys,

 

Cruyce dat de doodt doet leven.

      De doodt doet leven.