Den Vlaemschen papegaey
(ca. 1710-1733)–H. van Vijfderley–
Auteursrechtvrij(voys) Godt honck aen ’t Gruys, of, den nacht komt aen, den vaeck noodt ons tot slaepen.I.
Wat wonder jaer, en al wat wonder jaeren
Zijn onsen tijdt, ons eeuw voorby ghevaeren?
Wat schroomigh vier, wat bloedigh vreet
getier
Den vreeden Mars door oorlogh heeft ontsteken?
Europa gans heeft desen dans
Seer droef gesien. Rekenen, ende beken
| |
[pagina 60]
| |
Van menschen bloedt heeft men gesien
Door heel Europa vloyen, ende vlien.
2. Die stercke Borght van heel het Christendomme,
Die Keysers stadt van Weenen wiert alomme
Seer fel berent, ende seer woest geschent
Van drymael hondert duysent vreede krijgers,
Der Tureken heyr, die als een beer,
Of als dry hondert duysent woeste tijgers.
Bloet-dorstigh waeren, ende vreet,
Tot ’t gans verderf van ’t Christendom vereet
3. Een ster gesteert, een schroomige Comete,
Was hier van al waerachtigen prophete,
Die ons voorseyd al dit quadt, en droefheyt
Maer onsen Godt, rijck in bermhertigheden
Liet weenen niet in dat verdriet,
Maer heeft genaede groot aen ons besteden,
Door Maria, Godts Moeder soet,
En Ioseph oock, die ons haer voorspraeck doet.
3. De Christenen, met beternis van leven,
Hebben alsdan sigh tot dees twee begeven;
Om door dees twee, Maria Ioseph më
Van Godt te krijgen hulp, ende genaede,
En quam seer wel Godts hulpe snel.
Christi Stadthouder Innocent dit raede,
Als herder aen sijn schaepkens goet,
4. Gy vroomen leeuw der Spaensche Nederlanden,
Eertijdts een schrick, en schroom voor u vyanden,
| |
[pagina 61]
| |
Hoe is dien glans, hoe is dien lauwerkrans,
Hoe is dien ouden overschoonen luyster
Vergaen in roock, in romp in spoock?
U ouden glans, die licht nu gans in ’t duyster,
Gy zijt gewondt seer doodelijck,
U ’sherten bloedt perstmen af jammerlijck.
5. Welck is hier van de oorsaeck en de reden?
Om dat gy niet tot Godt hebt gaen besteden
In goeden tijdt deught, ende danckbaerheyt
Om dat gy hebt door sonden Godt vergeten,
En in boosheydt geleeft altijdt.
Godt heel rechtveerdigh, die laet u noch weten,
Die in de sond, hertneckigh sey,
Dat swaerder straffen u noch zijn bereyt.
6. Maendt van September, dagh van thien, en achte,
Die Aerde bevingh, die noyt iemant wachte,
Is teecken klaer van straffe meerder swaer;
En is er noch geen beternis van leven,
Maer m’heeft gesien in Stadt van Brugghe sweven,
’t Doorgaende jaer in ’t openbaer.
En ander oock veel boose daet,
7. O mensch! Gy hebt in ’t hooft u light, en oogen/
Nochtans g’en siet niet, dat u Godt komt toogen,
Vrywilligh blint, vrywilligh oock ontsint.
Doet open mensch u oogen, en u leven
Wilt beteren, met droeve stem
Wilt bidden Godt, en wilt u oock begeven
Tot Maria, en Ioseph mede,
Soo krijght gy troost, en hulp en peys en vrede.
|
|