Den Vlaemschen papegaey
(ca. 1710-1733)–H. van Vijfderley–
Auteursrechtvrij(voys) Philis mijn tweede ziel.I.
De Vliegh quam by een Mier,
En sey: gy slechte dier,
| |
[pagina 51]
| |
Gy aerm floor, die als een esel muyl
Werckt heel den dagh, om wat graen in een kuyl,
Te garen, als de Boeren doen,
Soo slaet gy oock, en gy zijt oock soo coen,
En stout, dat gy de Boeren steelt hun graen,
Waer voor sy hebben vele moyt gedaen.
2. Gy kruypt lanckx d’aerde slecht,
En ick, siet vliege met een snelligheydt
Al daer ick wil, oock sonder aerrebeyt,
Gy eet maer graen, en slechten kost,
En ick eet suycker, en drinck nieuwen most,
Ick eet oock vlees, en menigh lecker brock,
Oock soete druyven, en goe wijnen slock.
3. Gy woont in een spelonck,
En siet ick lustigh pronck
In schoone huysen, oock in ‘sKoninckx hof,
By Ioffers, ende Edellien
Verkeer ick, somtijdts sult hy my oock sien
Kussen een soete, jongh, en edel maeght,
Die my op haere teere wangen draeght.
4. Dus bidt, gy slechte sloor,
Dat Godt Iupijn u hoor,
En u geef vleugels, oock een vliege maeckt.
Hier mede Vliegh heeft haer sermoen gestackt,
Dit hoord’ al aen de wijse Mier,
En gaf haer antwoord wel op dees manier:
Gy Monsieur Vliegh, gy eelman van mijn gat,
Gy stoeft wel seer hoveerdigh, ende prat.
5. Yder heeft u in haet,
Yder een u versmaet,
| |
[pagina 52]
| |
En gy zijt niemants vriendt, als vanden stront,
Daer gy alleen gerust op sitten kont
Aen yder zijt g’een vloeck, en spoock,
Gy quelt d’onnoosel peerden, kopen oock,
Gy suypt het bloedt van menigh peert en koe,
En die onnoosel beesten maeckt gy moe.
6. Gy zijt een lege pry
Somers zijt gy wat bly,
Maer ‘swinters zijt gy meer oock als half doodt,
En lijdt dan honger, ende grooten noot,
En yder oock, die slaet u doodt,
Als hy maer kan: want gy roost seer snoot,
En maer bederft goe spijsen, ende dranck,
En aen goe spijsen brenght gy vuylen franck.
7. Gy Vliegh, gy lieghter aen,
Dat ick maer roof het graen,
Ick neme maer, het geen verloren gaet,
En ’t geen gevallen yvers is op straet:
Des somers werck ick neerstigh seer,
En ‘swinters ben ick dan als eenen Heer;
Gy leefd’ op roof, en ‘swinters zijt g’als doot
En in gebreck, en aerremoede groot.
8. Leert dat hier jonge jeught,
Dat aerrebeyt verheught,
Als g’in den somer van u jonckheydt werckt,
Dat dit den winter van u oudtheydt werckt,
Dat dit gaet gy luyaert tot de Mier,
En leert van haer neerstigh te wercken hier;
Maer eerst, en meest naer ’t eeuwigh leven tracht,
En d’opgeblasen lege Vliegh veracht.
|
|