Gestelsche liederen

(1949)–Simon Vestdijk– rechtenstatus



[pagina 83]
Epiloog Vergeet het jaar dat u weemoedig maakt, Vergeet het jaartal dat u heeft doen beven, Vergeet de helden die voor 't voetlicht sneven, Vergeet het ziekbed waar gij hebt gewaakt. Niets is er dat niet in 't vergeetboek raakt, Waar zichtbaar slechts het jaar staat opgeschreven Waarin wij fel en onnadenkend leven, Zoodat men opgelucht het blaad'ren staakt. Maar and'ren willen, dat men 't jaar omarmt Als een geliefde van wie men gescheiden Ter lange loutering door 't noodlot is. En wie zich zóo over het jaar erbarmt Vergeet zijn angst en zijn bekommernis En vindt een goudmijn in de nacht der tijden.