Persephone en andere gedichten

[p. 79]

Aan Nellie.

Wanneer men schrijft aan wie men meest bemint -

Als men het laatste woord geschreven heeft,

Dan blijft de pen nog op 't papier en streeft

Naar woorden voor wat nimmer uiting vindt.

Dan is het of dat stille schrift ons bindt

Aan dien, die verre is en als vreezend zweeft

De pen nog even voort - en de hand beeft

Als scheidt men nogmaals van dien verren vrind.

Nellie, voor ú is alles wat ik schreef: -

Eén lange brief van leed en soms van lust -

Nog even 't laatste woord - dan kan hij gaan.

Daar toch van alles slechts de erinn'ring bleef

Worde ook dit boek een droom, en onbewust

Van vroeg're jeugd zal 'k door de wereld gaan.