Dagen en daden

[p. 51]

IV

Wee, welke wereld glanst nu zwart:
Metaal en steen en windstil goud.
Kristal van tranen werd er zout,
De bloedsteen dropte er uit het hart.
Wat gaat ge er als een koning om
En troost u dat in 't heiligdom
Geen bloemen maar juweelen zijn,
En menschevreugd noch menschepijn
Zich kond doet door een heldre stem,
Als nochtans moe van stilte en roem
Uw eigen aêm met droevgen klem
Zucht: zoete Dood, zucht: zwarte Bloem.