Een nieuw liedt-boekje genaemt het dubbelt papiere ploegje
(ca. 1730)–Reynier Verton–
AuteursrechtvrijStemme: Wat is den Mensch, eylaas!1. WAekt op, o Mensch, 't is tijdt,
Gy die noch heden zijt
In vuyle zonden ingewijt,
Siet hoe Godt zijn wonders toont,
Als hy het Woud met bloemen kroont.
2. Hy doet het aerdsche dal,
Verheugen over al,
Met lieflijk en bly geschal,
Op dat den mensch mocht sijn ontwaekt
Die 't hert na d'aerdse dingen haekt.
3. Hy laet des Hemels Throon
Met bruijne wolken schoon
Betrekken, en hy doet den toon
Der Vogels, dieren, groot en kleijn,
Verheffen t'zijnder eeren reyn.
4. Hy doet de Son opgaan,
En ook de klare Maen,
Die aen zijn hemels Paleis staen,
Die toonen ons een blijde schijn,
Waar door het al verheugt kan zijn.
5. Het velt met jeudig gras
| |
[pagina 21]
| |
Is als een rijke kas
Van Terwe, Garste, Zaet en Vlas,
Dat in sijn volle loovers staet,
En toont een lieffelijk gewaet.
6. Men ziet de Boomen staen,
Verciert met groene blaan:
Daer boven met haer bloemtjes aen,
Dat noch zo kleinen tijd voorleen,
Gelyk als dood gevrosen scheen.
7. Ja alles watter leeft,
En om den Hemel zweeft,
Dat ziet men dat Godt eere geeft:
Dat is nu gantschelijk verblijd,
En looft den aengenamen tijd.
8. Maer wat is van den mensch,
Die nooit en heeft zijn wensch,
Die nimmer krijgt zijn compertens,
Die altijd in der aerden vroet:
En daer in grooten handel doet.
9. Of schoon het aerdsche dal
Met lieffelijk geschal,
Hem doet verheugen over al,
Sijn hert dat na beneden trekt,
Wort nooit ten minsten opgewekt.
10. Een net en rijk cieraed
Dat aen sijn leden staet
Dat acht hy beter metter daet,
Als 't gene door sijn Scheppers macht,
Soo schoon van hem is voort gebracht.
11. O dwaes vol overstant
Acht gy niet Godes hand,
Die als hy doet het gantsche Land
In volle glans en luyster staen,
Wanneer den soeten tijd komt aen.
12. Leert noch, o mijn gemoet,
Aen hem te geven boet:
| |
[pagina 22]
| |
Die deze groote Wonders doet,
Die alles wat hy heeft gemaekt
Doet spruiten uit, doet zijn ontwaekt.
13. O Groote Majesteid,
Vol glans en Heerlijkheid:
Maekt dog mijn herte so bereid,
Dat ik u love mag met vlijd,
In de soete Meye tijd.
14. Geeft immer dat ik mag
Met lieffelijk gewag:
U eeren tot mijn laetsten dag,
Tot ik de dood eens smaken sal,
En scheide van het aerdsche dal.
|
|