|
| |
| |
| |
Ter Bruilofte Van den Heere Lukas van Esbeek, Griffier van het Kantoor der Ed. Mog. Heeren Staaten van Zeelandt. En Mejuffrouw Maria Hurgronje.
Gevierdt te Middelburg, den 19. Januari 1734.
Zoû Ik, dit Bruiloftsfeest ter eere, myne snaaren,
Van venus, hymen en hunn' huwelyks altaaren,
Van 't blinde wigt, en wat de blinde fabel meêr
Den Digteren verschaft, doen klinken? neen. hoe zeer
'k In kragt van denken en van zeggen mogte slaagen,
Het zoû myn' Bruidegom verwond'ren nog behaagen:
't Geen by verbeeldinge uit die bron wordt afgeleidt,
Is hem te wel bekendt, dan dat zyn kundigheidt
Vermaak zoû scheppen in zoo yd'le een' schilderye.
Ik kies dan zaaken van oneindiger waerdye,
En heerlyker taf'reel te ontwerpen met myn veêr.
'k Daal met myne aandagt in den diepen afgrond neêr
Der eeuwigheid, om daar eerbiedig te beschouwen
Immanuël, en zyn doorlugtig ondertrouwen
| |
| |
Met Sulamite, zyn verkoore zielsvriendin,
't Verbaazendt voorwerp van een' gaadelooze min
En sterke liefde; die hem drong tot zulk vereenen
Dat hy haar vleesch verkoos, en been werdt van heur beenen.
Ontzagchelyk geval! dat geen' doorgronders vindt,
En egter van Uw' trouw verstrekt een' schoone print;
Zoo verr' vereeniginge en onverdeelde liefde,
Het middelpunt des egts, Uw' beider harten griefde
En naar elkanderen dreef. O zegenryke staat
Waar in ge U thans bevindt! 'k Bid Egtelingen, laat
Myn' Zangster toe, van uit een levendig bezeffen,
Uw wederzyds geluk, schuldpligtig, te verheffen.
Ik zal o Bruidegom! die van geen' wulpsche jeugd
Nog wufte min verheerdt, maar hagelblanke deugd
Met rype zinnen schat; voorby gaan af te maalen
Wat schoon is aan Uw Bruid. genoeg dat de ed'le straalen
Van twee schoone oogen, en een vriendelyke mond
De kragt bezitten, om een hart tot op den grond
Te wonden. 'k Blyf niet staan by tydelyk vermogen,
Te laag voor Uwen Geest! wie daar door zy bedrogen,
't Bekroop U nooit. Ik zwyg van Maagschap en van Bloed,
Zoo agtbaar, dat de nyd, hoe nydig, 't agten moet.
Schoon al die wenschlykheên met waarheid t' zaamen loopen
In Uw' Beminde, 't kon alleen Uw hart niet noopen
Om haar te kiezen: maar Ik weet, dat eerst en meest
De zoetheid van haar' aard, en 't zagte van haar' geest
| |
| |
U innig neigde tot het zoeken van haar' trouwe.
Gedoog o Bruid! dat U myn Zangster ook ontvouwe
De zuiv're reden van het roemen Uwer keur,
Die by grootmoedigen, den aangenaamen geur,
Van wys en wel beraên, noodwendig moet verspreiden:
Gy gaaft geen hart ten best', Gy liet geen ziel verleiden
Door 't ydel zwetsen en een' dart'len minnepraat
Van zulk een' Vryer, die alleen den tooi te baat,
En tot een wapen neemt, om harten te overwinnen.
O neen. 't vermeesteren van nooit verwonnen zinnen,
Gelukte Uw' Bruidegom, door deugd en wys gedrag:
Twee eigenschappen, die in eenen schoonen dag
Te zetten waaren, zoo 't zyn' heuschheid wilde lyden.
'k Zeg dan door zwygen veel. Terwyl 'k my kan verblyden
Van beider wege, dat ge elkanderen evenaardt
In zulke gaaven en verdiensten, dubbel waerdt
Te worden aangelegdt, om harten t'zaam te strengelen;
Daar de eensgezindheid leerdt te leven als twee engelen
In reine liefde, van den Trouw het zoetste zoet,
En nooit veranderbaar, door voor- nog wederspoedt.
Godt, die U aan elkaêr by 't raadslot heeft geschonken,
Eer aan het Firmament de zilv're Starren blonken,
Bekroone Uw' trouwdag met bewyzen van zyn gunst
En Vaderliefde! Hy verleene U meêr, dan kunst
Van taal en styl, hoe hoog men wenschende mag draaven,
Beschryven kunne; van zyne onberouwb're gaaven!
| |
| |
Zyne algenoegzaamheid vervull' derwyze Uw hart,
Dat ge in zyn' mogendheid, de zwaarste rampen tart,
Indien ze U troffen: 't geen zyn goedheid dog wil hinderen!
Hy zegen 't huwlyks bed en huis met zulke kinderen,
Die Leden voor de Kerk en Borgers voor den Staat
In vollen naadruk zyn: terwyl ze als 's Heeren zaadt
Bestendig blyven, en Uw' naamen by het leeven
Zoo lang behouden, als de hemel dag zal geeven.
Wordt, in 't genieten van veel heil, als duiven grys,
Tot dat ge eens Bruiloft houd in 't zaalig Paradys:
Daar U geen Digt'ren wensch, al staamlend' toegezongen,
't Gehoor zal streelen; maar 't gezang van Eng'len tongen
U eeuwig groeten, by Godt Vader, Zoon en Geest,
En de ongestoorde vreugd' verwekt een endloos Feest.
|
|
Auteursrechtvrij