Langs groene hagen
(1899)–Raf Verhulst– Auteursrecht onbekend
[pagina 204]
| |
[pagina 205]
| |
Een dichter draagt zijn blauwen droom
Met zich niet overal;
Hij komt op hem, de azuren droom,
Hij komt als hemelval.
En daarom spreekt hij zijne taal
Niet altijd als hij wil;
Wel is zijn hart eens dor en schraal,
En ligt zijn luit eens stil.
|
|