Langs groene hagen

[p. 44]

De Bogerd.

De bogerd bloesemt uit
In blanke en roze wonne,
En lacht in lentezonne
Als een verliefde bruid.

De bogerd bloesemt neer,
De witte tuilen slinderen,
De blanke schelpjes vlinderen
Neer, licht als donzeveer.

De bogerd is gesloofd
Door drieste windenrukken;
Maar vaster staat door 't snukken
't Gespeend en wordend ooft.