Langs groene hagen

[p. 41]

Wonnemaand

Jonkver Meibloesem

Gehand met teere vingeren,
Het zonnig hoofd gehuifd
Met blond, met goud gekruifd,
En lokken, die omwingeren

Het sneeuwig, donzig malsch
Van schouders, kuisch en welig;
't Gezichtje blij en spelig
Op slanken, blanken hals:

Zoo daalt, in morgenstond,
Het hartjen opgetogen,
Met blauwe, heldere oogen.
Met frisschen rozemond,

[p. 42]

 

De reine maagd ten tuin,

 

De lieve Meiebloesem!

 

Fier golft haar eedle boezem

 

Nu zij twee oogen kuin

 

 

 

En vol van liefde ontwaart,

 

Die wachten haar behagen

 

Aan d'andren kant der hage

 

Van heldren rozengaard.

 

 

 

Zij duikt haar gloeiend hoofd,

 

De wangen die van minlust blozen

 

In 't geurig wit en rood

 

Van waterkoele rozen.