Vonnis over Yvonne

[p. 10]

4.

Ik zie haar nog: ze ging
door de lucht en ademde
wellicht niet. Want niet
haar haren niet
haar kleed niet
haar benen,
alleen zijzelf
bleef me bij.

Tenzij dat ze even omkeek
misschien. Maar niet
haar mond niet
haar ogen niet
haar voorhoofd
gaf ze aan mijn
herinnering over.

Alles behield ze
behalve zichzelf.
Er was geen seizoen in die straat
en voor haar geen andere weg dan
die straat. Sindsdien is ze nooit
in een huis verdwenen. Misschien
heb ik haar maar éénmaal gezien.