Tussen twee woestijnen

[p. 38]

Afwezigheid

Is ginds de tijd
zo vreemd en traag?

Gij zijt
zo ver vandaag.

Die nacht stond uw profiel
naakt aan het raam
en viel
plots in de stilte uw naam

als een ster.

II

Zo vlekkeloos als deze maal
werd nooit de tijd volbracht
aan ons. Elk woord
ontbonden tot vokalen:
gelouterd voort
tot enkel ademhalen.

III

Nu kom ik in de stad waar
elke straat een schaduw is
en angstig elk gebaar
in deze duisternis.

Gij zijt
zo ver vandaag.

De tijd
is hier zo vreemd en traag.