Tussen twee woestijnen

[p. 15]

Bevrijding

Gij dooft de sterren in de vazen
voorzichtig met één vinger.
Gij blijft onzichtbaar. Toen wij lazen
in hun beelden hing er

nog de nevel der verwachting voor.
Gij spreekt wijl gij geruisloos in
onze afstand wijlt en een geboor-
te zoekt, een vlekkeloos begin.

De sterren glijden
uit uw handen en gij lacht
bevrijd van uw verbeiden.
Alles is volbracht.